Kochani bracia i siostry w Panu!

Nadszedł ostatni miesiąc roku bogatego w wydarzenia na polu misyjnym. Wszystko, co się zdarzyło, było możliwe dzięki naszemu Panu i i twemu wsparciu modlitewnemu i finansowemu.

W ciągu mijającego roku wielu ludzi przyjęło zbawienie i stało się członkami społeczności w Kenii. Z radością patrzymy na rozwój zboru w Busii.

W szkole nastąpił również olbrzymi postęp. Liczba uczniów wzrosła do ponad 700. Mamy oddział dziecięcy, nauczanie początkowe i szkołę podstawową do klasy 7.

Będziemy teraz przesyłać środki na utworzenie 8 klasy od nowego roku. Jest zapotrzebowanie na stoły, krzesła, książki itd. i musimy zająć się tym w tym miesiącu. Będziemy również wysyłać pieniądze na prezenty świąteczne dla biednych dzieci, którym pomagamy m.in. w domu dziecka.

Mieliśmy nadzieję, że budynek domu dziecka bedzie gotowy przed świętami, ale niestety projekt ten nie został zrealizowany. Prowadzimy negocjacje z liderem budowy odnośnie złamania warunków kontraktu. Chcemy się zorientować, czy prace można przekazać innej firmie budowlanej. Będziemy informować was o tym na bieżąco.

Projekt dotyczący wsparcia wdów też nabrał tempa w mijającym roku. Wiele wdów radzi sobie sama z większością swoich wydatków. Są to zdolne kobiety i chcemy kontynuować ten rodzaj pomocy jak tylko będziemy mieć możliwość. Tym, które są młode i są w stanie pracować, będziemy pomagać poprzez wsparcie kapitałem początkowym (samopomoc). Starsze będziemy próbować wspierać w bardziej prostych pracach, które mogą dać im przychód. Chcemy też wprowadzić program, który wesprze wdowy chore m.in. na AIDS.

W każdym razie patrzymy w przyszłość z wiarą, że wydarzy się jeszcze wiele dobrych rzeczy. Wiemy, że mieszkańcy Afryki mają duże oczekiwania wobec tego, co Jezus uczyni dla nich w przyszłości. My funkcjonujemy jako wyciągnięta ręka Pana. Naśladujemy przykazania Jezusa, by iść na cały świat i zwiastować ewangelię biednym, kłaść ręce na chorych i widzieć ich uzdrowienie i uwolnienie, dbać o wdowy i sieroty. To jest ewangelia w praktyce. Czujemy Boże błogosławieństwo w tej służbie. Mamy wiele spraw do modlitwy. Przede wszystkim modlimy się o ludzi, którym pomagamy. Modlimy się też o pracowników Care Mission w Norwegii i Polsce. Modlimy się, by ich ręce nie słabły, ale by nasza działalność funkcjonowała tak, jak Bóg chce. Modlimy się za wszystkich, którzy wspierają nas modlitewnie i finansowo. Modlimy się, by Jezus obficie błogosławił nas wszystkich.

Modlimy się o Boże prowadzenie w dalszej pracy.

Modlimy się, by Pan poruszał ludzi do wspierania projektów.

Modlimy się, by Jezus posyłał nam braci i siostry, którzy zechcą pracować tutaj w budynku Care Mission we Fredrikstad.

Modlimy się, by Pan posyłał właściwe osoby do właściwych służb.

Widzimy, że zaczynają się otwierać drzwi na ewangelię. Nowina misyjna może dotrzeć do tysięcy a nawet milionów ludzi. Dlatego cenimy sobie wydajną pracę i staramy się otrzymywać jak najwięcej ze środków, które wpływają.

Jesteśmy bardzo wdzięczni, że stopniowo coraz więcej polskich braci i sióstr przyłącza się do pracy Care Mission i staje się naszymi partnerami.

Rok 2011 był naprawdę ROKIEM CUDÓW i możemy patrzeć wstecz z wdzięcznością w naszych sercach. Możemy podnosić nasze ręce i chwalić Jezusa za to, co widzieliśmy naszymi oczami, za to że był z nami w dobrych i złych dniach.

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia i chcemy wykorzystać okazję do złożenia tobie życzeń dobrego i błogosławionego czasu z Jezusem w centrum. Dziękujemy, ze jesteś z nami w pracy misyjnej. Dziękujemy, że modlisz się o dzieci i tych, z którymi pracujemy w Afryce. Dziękujemy, że modlisz się o pracowników misyjnych w Polsce. Nie zapominaj też o nas, którzy pracujemy codziennie tutaj we Fredrikstad. Módl się, by Jezus dał nam siłę. Módl się, by nas prowadził i inspirował w służbie, do której nas wezwał.

Niech Bóg cię błogosławi. Pamiętaj, że my też modlimy się o ciebie.

Braterskie pozdrowienia w Panu.

Oddvar Linkas.

Odwiedziny w Polsce.

Tym razem podzielimy się informacjami oraz wrażeniami z naszego pobytu w Polsce we wrześniu tego roku.

W poprzednim liście relacjonowaliśmy przebieg konferencji misyjnej w Kenii oraz we Fredrikstad w Norwegii. Florence Otiengo Akinyi i Jacson Solonka z Kenii uczestniczyli w naszej podróży do Polski.

Obydwoje docenili możliwość bezpośredniego kontaktu zarówno ze społecznościami jak i poszczególnymi osobami, które wspierają pracę misyjną. Odwiedziny w Polsce były dla nich dużym przeżyciem. W przeciągu 12 dni pokonaliśmy około 2000 km. Każdy kilometr był wart przejechania.

Dla nas, którzy byliśmy w Polsce wielokrotnie, każde odwiedziny są dodatkowym wzmocnieniem kontaktu z Wami oraz potwierdzeniem, że pracujemy razem jako rodzina w służbie misyjnej.Dzielimy wzajemnie zarówno to, co jest piękne i inspirujące jak i to, co smutne , czyli niedolę, którą spotykamy na polu misyjnym.

Patrząc na to nie powinniśmy tracić odwagi. Będziemy pracować dalej i pomagać jak tylko to możliwe. Postanowiliśmy inwestować w rozwijanie samopomocy. Wierzymy, że w ten sposób jedna grupa za drugą będzie w stanie samodzielnie zdobywać środki na jedzenie, ubrania, szkołę a co za tym idzie, będzie potrafiła tworzyć wartościowe życie. Dzięki temu będziemy mogli pomagać następnym grupom potrzebujących, by dosięgnąć naszym wsparciem jak najwięcej ludzi.

Jeśli chodzi o Polskę, zauważyliśmy, że też i w waszym kraju jest wiele potrzeb. Macie dosyć duży podział klasowy w porównaniu z Norwegią. Tu w Norwegii większość ludzi stanowi tzw. klasę średnią. W Polsce różnice pomiędzy ludźmi są bardzo duże jeśli chodzi o standard socjalny. Mimo wszystko widzimy, że wielu chce przyłączyć się do służby misyjnej! Spotkaliśmy gorliwych ludzi, którzy są chętni do wspierania naszej działalności zarówno duchowo jak i finansowo.

W Polsce i Czechach spotykaliśmy prawdziwych braci i siostry ugruntowanych w swojej wierze w Jezusa. To zafascynowało Florence i Solonkę. Opisali was jako SZCZERYCH LUDZI, którzy chcą służyć Jezusowi z CAŁEGO SWOJEGO SERCA. Odwiedziliśmy zbory, które pomimo trudnej sytuacji ekonomicznej, pomagają biednym, zajmują się dziećmi ulicy i dodatkowo wspierają adopcję na odległość w Busii w Kenii. Muszę wam powiedzieć, że zawsze, kiedy wracamy do domu z Polski, modlimy się do Jezusa za wszystkie te miejsca, które odwiedziliśmy. Naszą modlitwą do Boga jest, by Jego błogosławieństwo nie pozostawało poza wami, ale było udziałem was wszystkich. Ten, kto łoży na winnicę Pańską otrzyma błogsławieństwo jako zapłatę. Ten, kto kocha innych, sam będzie kochany. Radość w pomaganiu innym , radość z przyprowadzenia kogoś do Jezusa, jest o wiele większa niż cokolwiek tutaj na świecie. Odpłatę otrzymamy we wieczności. Mamy więc możliwość zbierania skarbów tam, gdzie mól i rdza ich nie dosięgną i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną.

Tym razem odwiedziliśmy w Polsce wiele grup i mieliśmy możliwość dzielenia się Bożym słowem i informacjami o misjach. Na spotkaniu w okolicach Warszawy zebrało się wielu zarówno, by słuchać jak i rozmawiać o pracy misyjnej. Rozmowy z zainteresowanymi po nabożeństwie zajmują mniej więcej tyle samo czasu ile samo nabożeństwo, ale dobrze jest spotykać ludzi z chęcią robienia czegoś dla Jezusa i wspierania służby, która przynosi ewangelię biednym. To właśnie ubodzy są najbardziej otwarci na ewangelię i są najbardziej wdzięczni za pomoc materialną i duchową. To są ludzie, za których umarł Jezus. On nie przyszedł do zdrowych, ponieważ zdrowi nie potrzebują lekarza. On przyszedł do chorych, biednych, tych, którzy są niczym w oczach świata. On przyszed, by ich podźwignąć – dać im zbawienie, uwolnienie i uzdrowienie. On przyszedł, by zawstydzić tych, którzy pokładają nadzieję w sobie samych.

Bracie i siostro – chcę ci podziękować z całego serca za wsparcie Care Mission. Od samego początku obserwujemy w naszej pracy misyjnej cud za cudem i wierzymy, że tak będzie nadal. Wiemy, że to co Jezus czyni dla innych, uczyni też dla Ciebie. Również dla Ciebie jest On Panem cudów i mistrzem.
Niech Pan Bóg Cię błogosławi.

Braterskie pozdrowienia w Panu

Oddvar Linkas

Ponad stu ludzi przyjęło Jezusa jako swojego osobistego zbawiciela.
Zdarzyło się to podczas kampani ewangelizacyjnej, którą właśnie zakończyliśmy w Busii.
Rozwój pracy w Busii jest CUDEM. Cudem był nasz początek tam i nadal wszystko, co się wydarza jest cudem. Społeczność wzrasta, szkoła przyjmuje coraz większą liczbę uczniów, powstają budynki a ludzi cechuje spontaniczna radość.

Tym razem odwiedzałem Busię, by uczestniczyć w kampanii, na którą zaprosiliśmy wiele wolnych społeczności zielonoświątkowych. Prowadziliśmy seminaria z nauczaniem biblijnym dla przwódców i pracowników zborów. Każdego dnia organizowane były spotkania na wolnym powietrzu, na których zbierało się wielu ludzi.

Podczas serii tych spotkań ponad stu ludzi oddało swoje życie Jezusowi. Wielu szukało Jezusa ze względu na różne potrzeby. Widzieliśmy ludzi uwalnianych z mocy złych duchów, które opuszczały ich z krzykiem.

Z doświadczenia po kampanii w zeszłym roku wiemy, że ci którzy oddają swoje życie Jezusowi, zostają otoczeni opieką przez zbory, gdzie otrzymują zdrowy pokarm duchowy. Omawiamy to z liderami, ale widzimy też na własne oczy jak społeczność osób wierzących wzrasta.

Oczywiście głosimy naukę o chrzcie wodnym. To należy do drogi zbawienia. Wiadomość Piotra w dniu zielonych świąt powinna brzmieć podobnie i dzisiaj: „Nawróćcie się i niech każdy z was da się ochrzcić!” Dlatego odbywał się też chrzest podczas tejże kampanii. Wielu było posłusznych słowu Bożemu i dało się ochrzcić. Chwała Bogu!

Program konferencji był obfity. Zaczynaliśmy modlitwą i nauczaniem biblijnym, które trwało 10.00-15.00, z jedną przerwą na posiłek. Następnie było spotkanie na wolnym powietrzu 16.00-18.30. Późnym wieczorem 20.00-23.00 było spotkanie z około 500 luźdmi. Zostało dla nich zakupione jedzenie. Nocowali oni w klasach szkolnych.

Zorganizowanie tego wszystkiego wiele kosztuje. Podczas ostatniego pobytu w Busii Oddvar zebrał lidetrów i dał im plan finansowy. Potem zaczęli oni pracę. Spotkania były dobrze przygotowane przez braci i siostry. Zostały powieszone duże plakaty, postawiono platformę na spotkania na wolnym powietrzu, zajęto się również zaplanowaniem i zakupem jedzenia. Na spotkania został postawiony duży namiot, w którym mieści się 500 ludzi. Namiot rozstawiono na działce szkolnej i spotkania przebiegały przy drodze głównej do Ugandy. Kupiliśmy wzmacniacz, głośniki i keyboard do korzystania zarówno podczas regularnych nabożeństw jak i podczas kampani takich jak ta. Głośność była duża Słyszała nas cała Busia. Każdy wiedział,że tu są ludzie, którzy cieszą się zbawieniem i chwalą Jezusa, który dał im zupełnie nowe życie. Twarze promieniowały radością, ręce klaskały w rytm pieśni, a stopy tańczyły z radości.

Przychodziły też dzieci. Wiele z nich uczestniczy w spotkaniach szkółki niedzielnej i przyprowadziły też ze sobą inne dzieci. Z kolei z tymi dziećmi przyszli też ich rodzice itd. Nowina o zbawieniu poruszała ich serca i Jezus do nich przychodził. Tak, to jest przebudzenie!

Również tym razem prowadziłem spotkania z Gunnarem Østrem. Poza tym musiało zostać zaangażowanych więcej kaznodziei. Uczestniczyli w tym lokalni liderzy,którzy byli dużym błogosławieństwem dla wszystkich.

Spośród kenijskich kaznodziei należy wymienić: Jackson Solonka, Esolu, Makokha, Okitu, Pepela, Peter Nangita, Ben Ouma, Nelson Ojiambo, Tom Omondi og Charles Mauda.

Seria z kampaniami na wolnym powietrzu i seminariami bardzo się powiodła i była dużym zwycięstwem Bożej sprawy. Care Mission zaplanowała i opłaciła tę kampanię, ale lokalni wierzący dali z siebie wszystko zarówno jeśli chodzi o czas jak i siły poświęcone w niesienie ewangelii o zbawieniu.

Konferencja misyjna

Zapełniona sala z radosnymi ludźmi, którzy chwalą Pana za zbawienie i za możliwość pomagania ludziom na polu misyjnym.

Jackson Solonka i Florence Otieno z Kenii dzielili się z nami informacjami o misjach oraz zwiastowaniem na temat bycia gorącym dla Jezusa. W spotkaniach uczestniczyła też duża delegacja z Polski. Nasi polscy bracia i siostry są coraz bardziej zaangażowani w pracę misyjną i bardzo nas to cieszy. Gościliśmy również reprezentację sióstr i braci ze Szwecji i Danii. Dziękujemy Bogu, że płaszczyzna kontaktów poszerza się, co daje coraz większe możliwości rozwoju naszej działalności misyjnej.

Byliśmy pełni oczekiwań co do tegorocznej konferencji. Oddvar wrócił
z Kenii razem z Florence i Solonką dwa dni przed jej rozpoczęciem.
Centrum zostało przygotowane do przyjęcia 40 ludzi. W napięciu czekaliśmy na informacje o misjach oraz na słuchanie Bożego Słowa.

Nie zostaliśmy zawiedzeni. Oddvar prowadził wszystkie spotkania podczas konferencji, Gunnar Østrem i Wojtek byli aktywni jako tłumacze tak, by wszyscy rozumieli to , co zostało powiedziane.

Otrzymaliśmy pełną orientację na temat pracy misyjnej prowadzonej przez Care Mission. Jeden budynek szkolny jest już postawiony, budynek nr 2 będzie gotowy przed nowym rokiem. Dom dziecka jest w trakcie budowy i ma być gotowy do nowego roku. Społeczność w Busii wzrosła do ponad 300 członków, liczba uczniów w szkole wzrosła do ponad 700 a projekt wsparcia dla wdów działa bez zastrzeżeń. Plany budowy na działce otrzymanej od Solonki i jego żony w Kitengela są gotowe.W październiku chcemy dokonywać wwiertów w poszukiwaniou wody. Następnie chcemy zacząć budowę Centrum dla młodych masajek, które uciekły z domu przed przymusowym obrzezaniem i ożenkiem. Podpisaliśmy już kontrakt z firmą budowlaną.

Na konferencji misyjnej pokazywaliśmy tez zdjęcia. Między innymi z kampanii w Busii, podczas której ponad 100 ludzi zostało zbawionych, natępnie zdjęcia dzieci adopcyjnych oraz z placów budów. Powiesiliśmy też projekty budynku, który ma powstać w Kitengela.

Spotkania podaczas konferencji były zachęcające i dały nam szczególną moc do dalszej pracy misyjnej. Radujemy się, gdy możemy widzieć, że praca ta przynosi rezultaty w postaci życia wiecznego. Wzmacnia to nasze serca, gdy widzimy, że wciąż możemy zbierać skarby w niebie, których nie dosięga rdza i mól i gdzie żaden złodziej się nie włamie i ich nie skradnie.

Kjell Erik Olsen przemawiał podczas pierwszego spotkania konferencji. Skupił się na konieczności chrztu w Duchu Świętym, mocy i inspiracji. Daje nam to zachętę do świadectwa, podobnie jak pierwszym chrześcijanom: ”Nie możemy przestać świadczyć o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Nasze życie ma być wypełnione dwoma ważnymi rzeczami: Bożym Słowemi i doświadczaniem Ducha Świętego. Wtedy wiosłujemy dwoma wiosłami i obieramy właściwty kurs.

W sobotę przed południem Florence usługiwała na temat ofiarowania samego siebie na ołtarzu Pana. Opowiadała, co Jezus zrobił dla niej w Busii i jakie możiwości możemy widzieć dla siebie, jeśli oddajemy Bogu prowadzenie w naszym życiu. Przyjaciele z Drammen uczestniczyli w spotkaniach poprzez pieśni i świadectwa. Jest to społeczność, która żyje w mocy, namaszczeniu i radości w Bogu. Społeczność, która trzyma się Bożego Słowa i modlitwy i która z radością przekazuje swoje doświadczenia innym.

W sobotę wieczorem Solonka zwiastował o dostrzeganiu możliwości wyjącia z trudnych sytuacji. Z reguły patrząc na swoje próby, pokusy i niepowodzenia, chcemy się poddać. Jest to sztuczka diabelska, która prowadzi wielu ludzi do rozpaczy, strachu, niedoli i depresji. Ale istnieje wyjście ze wszystkiego, co szatan próbuje zniszczyć w naszym życiu. U Pana jest wyjście z samej śmierci.

Przyjaciele z Polski służyli śpiewem i muzyką i byli dla nas wspaniałą zachętą. Zarówno młodsi jak i starsi chwalili Jezusa za zbawienie. Wielu prosiło o modlitwy i widzieliśmy, że ludzie znaleźli wyjście ze swojej niedoli popraz złożenie swojego życia w Bogu.