Konferencja misyjna odbędzie się ponownie w malowniczym zakątku Polski – Bieszczadach,
w Domu Rekolekcyjnym Kościoła EWZ w Czarnej http://www.czarna.net.pl/ w dniach 20 – 26
sierpnia.
Koszt konferencji wynosi 420 zł (w tym pełne wyżywienie i zakwaterowanie).
Tak jak w poprzednich latach, w trakcie pierwszej połowy tygodnia będą zorganizowane dwie
wycieczki, jak również wspólne spotkania modlitewne. Druga połowa tygodnia będzie
poświęcona informacjom misyjnym, rozważaniom Słowa Bożego oraz nauczaniu. W trakcie
konferencji będzie można porozmawiać z osobami z Kenii, które pracują z dziećmi w Domu
Schronienia i w Domu Dziecka w Kitengeli.
W trakcie konferencji zostaną przedstawione najnowsze informacje o tym co dzieje się w szkole,
Domu Dziecka oraz w domu schronienia dla dziewcząt w Kitengeli oraz o najbliższych planach
misyjnych.
Zapisy na konferencję: biuro@care-mission.pl (decyduje kolejność zgłoszeń).
Zgłoszenia przyjmujemy do 30 czerwca.
W treści e-maila należy podać imię i nazwisko, numer telefonu i datę urodzenia. Po otrzymaniu
zgłoszenia zostaną wysłane informacje z numerem konta, na który należy wpłacić zaliczkę
w wysokości 100 zł.

Jan 9,4
Ja muszę wykonywać dzieła tego, który mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać.

WSZYSTKO JEST MOŻLIWE DLA TEGO, KTO WIERZY

Zapraszamy do przeczytania magazynu misyjnego nr 3-2018

Pokój w imieniu Jezusa.
Z radością wysyłam do was kolejne wydanie magazynu Care Mission. Nasza praca wciąż się rozwija. Poszerza się działalność misyjna oraz wzrasta zaangażowanie do pracy tu na miejscu.

Za nami spotkania wielkanocne w Steinberg, a przed nami tygodniowe odwiedziny w północnej części Polski. Zaraz po powrocie z Polski mamy w Steinberg seminarium z okazji Zielonych Świąt, a następnie spotkania
w różnych częściach Norwegii. W sierpniu odbędzie się konferencja misyjna w południowej Polsce. Pomiędzy tymi wyjazdami, wybierzemy się również do Kenii.

Podobnie jak pisanie sprawozdań z działalności misyjnej, radością jest dla mnie również możliwość głoszenia dla was dobrej nowiny. Wierzę, że umieszczanie artykułów z nauczaniem biblijnym cieszy wielu z naszych czytelników. Jesteśmy bardzo wdzięczni za taką możliwość nauczania.

Na początku każdego numeru zamieszczamy werset biblijny i tym razem jest podobnie. W liście do Rzymian Paweł pisze między innymi:
Rz 12,7a
Jeśli usługiwania, niech usługuje;
W ciele Chrystusa każdy członek ma swoją służbę. Biblia wskazuje na pięć służb, które są centralne w życiu kościoła, a mianowicie apostołów, proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli. Wszyscy, którzy są zbawieni i przyjęli Jezusa jako swojego osobistego zbawiciela, będą wykonywać zadania, które Pan im daje. Poprzez pracę misyjną widzę, że szczególnie modlitwy wstawiennicze i dziękczynne oraz służba dawania są bardzo ważnymi zadaniami i bez ich prawidłowego funkcjonowania nie ma żadnych duchowych rezultatów. Dziękuję wam, którzy jesteście gorliwi w służbie. Bóg będzie wam obficie błogosławił.

Braterskie pozdrowienia w Panu
Oddvar Linkas

ŻNIWO JEST WIELKIE

Jezus powiedział: Żniwo jest wielkie!
Najważniejszą pracą jest przyprowadzanie ludzi do zbawienia. By wejść w tą służbę potrzebujemy Bożego słowa i Ducha Świętego.

Jezus poznając duchowe potrzeby ludzi, spotykał się też z ich potrzebami fizycznymi. Był w stanie zobaczyć najgłębsze pragnienia ich serc. Kiedy Jezus patrzył na tłumy wokół siebie, odczuwał współczucie dla nich. Słowo współczucie oznacza: być poruszonym w sercu. On widział rzeczywiste potrzeby ludzi. On widział ich takimi, jakimi byli i starał się dzielić tym ze swoimi uczniami. On chce też dzielić to współczucie dla innych z tobą i ze mną! On chce, byśmy widzieli stan człowieka tak jak On. Chce, byśmy byli poruszeni w sercach tak, jak On był poruszony w swoim sercu. Chce, byśmy widzieli żniwo Jego oczami. Tego tematu chcę dotknąć w tym fragmencie. Niech Bóg pomoże nam widzieć zgubionych ludzi wokół nas tak jak On ich widzi!

Mat 9,36-38:
36. A widząc tłumy ludzi, użalił się nad nimi, bo byli utrudzeni i rozproszeni jak owce nie mające pasterza.
37. Wtedy powiedział do swoich uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.
38. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo.

I. werset 36 – JEZUS WIDZIAŁ POTRZEBY LUDZI.

A. Kiedy Jezus patrzył na zgubionych ludzi wokół siebie, widział ich takimi, jakimi rzeczywiście byli. Był w stanie patrzeć ponad fasadami i ich kompleksami, które na pewno się pojawiały. Widział ból, samotność i nędzę, które odczuwali oni w swoich sercach!

Jezus widział ludzi, którzy byli zmęczeni ciężarami swoich grzechów i nierealistycznych oczekiwań, które były na nich nałożone przez religijnych liderów. Widział ludzi, którzy byli rozproszeni, dokładnie mówiąc wyrzuceni na zewnątrz. Ludzi, którzy poruszali się przez życie bez celu, bez kierunku i planu, ludzi, którzy żyli życiem bez pasterzy dla swoich dusz. On widział ludzi, którzy byli całkowicie bez nadziei i zgubieni.
B. Potrzebujemy widzieć ludzi w ten sam sposób, w jaki widział ich Jezus!
Pomyślmy o rodzinie, która wygląda na szczęśliwą. Jej członkowie mają dobre prace, dużo pieniędzy, ładny dom i wszystkie rzeczy, które może im oferować świat. Gdybyś mógł zajrzeć w ich serca, zobaczyłbyś niepokój, strach, samotność i desperację. Oni potrzebują Pana!

Wyobraźmy sobie inną rodzinę. Nie mają zbyt wiele w porównaniu z pierwszą rodziną, ale pracują i mają, gdzie mieszkać. Ich życie jest wypełnione alkoholem i narkotykami. Wygląda na to, że trudno będzie dotrzeć do nich z ewangelią i opowiedzieć o Jezusie. Ale gdybyś mógł dotrzeć do tego, co skrywają w sobie i przyjrzeć się ich sercom, zobaczyłbyś ludzi, którzy są wystraszeni, boją się śmierci, ale boją się też życia. Są to ludzie bez nadziei, którzy potrzebują kogoś, kto by zobaczył ich takimi, jakimi są. Potrzebują zobaczyć, że wciąż jest ktoś, kto ich kocha. Są to osoby, które można dosięgnąć miłością Jezusa i doprowadzić je do Niego!

C. Czy możesz ich zobaczyć takimi, jakimi są? Możesz ich zobaczyć tak, jak On ich widzi? On zna ich stan, ale mimo wszystko wciąż ich kocha. Niech Pan nam pomoże widzieć żniwo Jego oczami!

II. Werset 37 – JEZUS WIDZIAŁ MOŻLIWOŚĆ DOTARCIA DO NICH

A. Jezus patrzył na tłumy wokół siebie i widział, że żniwo jest wielkie. Jezus widział z pewnością więcej niż widzieli uczniowie!
On widział ludzi, którzy potrzebowali zbawienia z łaski. On widział żniwo, które było dojrzałe! Nie pozwolił problemom, by mu przeszkodziły. Patrzył tylko na możliwości!
B. Co widzimy, kiedy patrzymy na ludzi wokół nas? Patrzymy na ludzi naszymi naturalnymi oczami. Czy patrzymy na nich jak na ludzi, których Jezus może zmienić? Potrzebujemy tej samej wizji, którą miał Jezus, jeśli chcemy przynosić im zbawienie!
C. Pewnego dnia Jezus stał ze swoimi uczniami przed miastem w Samarii. W czasach Jezusa Samarytanie byli nieuznawani przez Żydów. Samarytan nie zaliczano do prawdziwych Żydów, ponieważ wchodzili w związki małżeńskie z poganami podczas niewoli babilońskiej. Jezus przybył do miasta samarytańskiego i rozmawiał tam z pewną kobietą. On nie patrzył na nią oczami ludzkimi, ale poprzez Bożą łaskę. Zbawił ją oraz wielu innych Samarytan. Jezus patrzy na żniwo, które wszędzie jest wielkie. Fragment z ewangelii Jana 4,25-41 jest bardzo interesujący!
D. Próbuję byśmy zrozumieli tę prawdę: Wokół nas są ludzie, którzy potrzebują Jezusa! Żniwo jest rzeczywiście duże. Wielu jest dojrzałych i czeka tylko na zerwanie. Potrzebny jest tylko nasz ruch! Niech Pan nam pomoże widzieć żniwo Jego oczami pełnymi miłości.

III. Werset 37 – JEZUS WIDZIAŁ PROBLEMY Z PRACĄ PRZY ZBIORACH
A. Jezus widział żniwo i uznał fakt, że było mało robotników, którzy pracowali na polu Ojca!
B. Wiesz, że ten sam problem jest aktualny również i dzisiaj?! Żniwo dusz to ciężka praca, niewielu jest chętnych, by zakasać rękawy i zaangażować się w pracę. Jezus wezwał swoich uczniów, by naśladowali Go i obiecał uczynić ich rybakami ludzi (Mat: 4,18-22). By złowić, rybak musi iść w miejsce, gdzie jest ryba, a mianowicie do wody! Musimy być chętni do pracy, której wymaga od nas żniwo. Nie byłoby super, gdyby dojrzałe kłosy zbierały się same i układały się na twojej werandzie? Co jeśli zboże samo się skosi i przyjdzie do miejsca, gdzie ty jesteś? To nie działa niestety w ten sposób! Zebrać żniwo na polu oznacza, że trzeba samemu pójść i wykonać pracę. To samo dotyczy przyprowadzania ludzi do Jezusa. Możemy siedzieć w kościele, ale nie zobaczymy zbiorów zanim nie pójdziemy tam, gdzie żyją ludzie zgubieni (Ag 2,19). Praca musi być wykonana, w przeciwnym razie zboże nigdy nie zostanie zebrane!
C. Musimy dotrzeć do takiego punktu w naszym życiu, gdzie nie zadawalamy się tylko przyglądaniem się pracownikom, ale że chcemy sami wejść w tę służbę dla Jezusa i dla zgubionych dusz (Psalm 126, 5-6). Jeśli nauczymy się widzieć żniwo Jego oczami, nie będziemy zaspokojeni tylko przyglądaniem się żniwu, ale też będziemy chcieli pracować, by widzieć zbawionych ludzi

IV. Werset 38 – JEZUS POWIEDZIAŁ, JAK MOŻNA ZBIERAĆ ŻNIWO
A. Gdy Jezus rozmawiał o żniwie i związanymi z tym potrzebami, opowiedział swoim uczniom, co najpierw powinni zrobi: Módlcie się! Dlaczego modlić się? Ponieważ patrzenie jak żniwo jest wnoszone do stodoły to praca Boga! Poprzez Ducha Świętego Jezus dotyka się ludzkich serc. On musi podlewać ziarno Słowa, które jest zasiane i rzucić promień łaski na zgubione serce. W przeciwnym razie nigdy nie będzie zbiorów! Rozumiesz, że nowe narodzenie jest cudem! To jest fantastyczna praca Boga w sercu człowieka! Tylko On może tego dokonać a my mamy się modlić o to żniwo.
B. Zwróć uwagę, że Jezus mówił, by prosili Pana, aby wysłał pracowników na żniwo. Kiedy widzimy potrzebę ludzi zgubionych i zaczynamy się o nich modlić, Pan wzbudza w naszych sercach współczucie dla nich. Kiedy modlimy się, Pan pracuje w nas tak, że rodzi się w nas pragnienie, by pracować przy żniwach. Będziemy wtedy jak Izajasz (Iz 6,1-9).
C. Jeżeli prosimy, On rozsyła pracowników. Ale zrozummy, że ci pracownicy to my.
D. Piszę do ludzi, którzy są narodzeni na nowo i którzy są wezwani przez Pana, by pracować dla niego. Każdy z nas ma swoje zadania w winnicy Pańskiej. Kiedy patrzymy na możliwości w naszej dziedzinie, okazuje się, że mamy ich wystarczająco wiele, by zdobywać dusze dla Pana. W planie lokalnym jesteśmy zaangażowani w nabożeństwa i spotkania. Wykorzystujemy też lokalne media, by rozprzestrzeniać ewangelię. Radio, programy telewizyjne, wydawanie płyt CD i DVD, magazyny Care Mission itd. Działalność misyjna prowadzona pod innym kawałkiem nieba, przynosi największe rezultaty w naszych oczach. Kładziemy nacisk na ewangelizację i widzimy duże rezultaty.
E. Tu wszyscy mogą pracować przy żniwach. Wykorzystajmy nasze siły, nasze środki i z ochotnym sercem i radością czyńmy dzieło, które przynosi błogosławieństwo dla wielu ludzi oraz dla nas samych

KIEDY NOC PRZYJDZIE, NIKT NIE BĘDZIE MÓGŁ PRACOWAĆ

Jan 9,4
Ja muszę wykonywać dzieła tego, który mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł działać.

Wciąż przypomina mi się ten fragment Słowa. Przyczyną jest zapewne to, że Ragnhild, moja żona, przytoczyła go na początku swojego świadectwa podczas nabożeństwa krótko przed tym jak poszła do domu do Jezusa. Jezus powiedział to o sobie samym, ale zakończył apelem do nas wszystkich.

Obserwujemy dziś świat, który się pogrąża coraz bardziej w ciemności. Dla każdego, kto zna swoją Biblię, nie ma żadnej wątpliwości, że Jezus przyjdzie wkrótce. Oznacza to, że zostało nam mało czasu, by dla niego pracować. Mimo że w oczach Bożych 1000 lat jest jak jeden dzień, widzimy znaki końca czasów, o których nam opowiadał. Widzimy wojny i słyszymy wieści o wojnach. Widzimy, że ludzie powstają przeciwko ludziom, grupy etniczne powstają przeciwko sobie. Obserwujemy trzęsienia ziemi, głód i zarazy jak nigdy dotąd. Widzimy rozwiązłość norm moralnych i etycznych. Rozwiązłość jest we wszystkich sferach społecznych, narodowych, politycznych, ale i też w Bożym kościele. To co jeszcze niedawno było nazywane grzechem, dzisiaj stało się popularnym stylem życia.

Dziś jest czas, byśmy jako ludzie Boga powstali i działali. Nie możemy zmienić biegu rzeczy, ponieważ to wszystko jest przewidziane przez Jezusa. Ale możemy wyciągać nasze ręce do tych, którzy cierpią i mają się źle. Możemy wykorzystać nasz czas, nasze siły, nasze środki i to co mamy dostępne. To wszystko możemy zainwestować w niebiańskim banku. Alleluja! Bądź taką osobą. Stójmy razem na murze aż Jezus przyjdzie i zabierze nas do siebie.
Zabierzmy ze sobą innych w drodze do nieba. Amen.

O.Linkas

MISJE

Opowiadałem wam, że powinienem być w Kenii, ale że jeszcze nie byłem w stanie tam pojechać. Mam nadzieję, że nastąpi to niedługo i będę mógł wam napisać raport z podróży.

Wraz z rozwojem misji mamy więcej obowiązków. Dotyczy to dzieci, które przyjmowane są do domu dziecka i szkoły, pracowników w Kitengeli, oraz budowy jeszcze jednego dużego budynku. Poza tym mamy problemy z brakiem prądu w Kitengeli, w związku z czym wykorzystujemy agregat prądotwórczy. Agregat, który posiadamy, nie jest wystarczająco mocny, by wpompowywać wodę do wieży ciśnień. Musimy więc kupować wodę, która dostarczana jest w cysternach. Jest to dodatkowy wydatek. Woda jest też potrzebna podczas budowy. Stawiamy bowiem budynek murowany i woda jest absolutnie niezbędna na każdym etapie budowy.

Nie zawsze możemy wam zdać raport z tego, co jest zrobione ze względu na brak informacji z miejsca budowy. Nie jest to skarga na nich, ponieważ wykonują wspaniałą pracę. Wszystko rozwija się bardzo szybko, szybciej niż my tu na miejscu się dowiadujemy. Przekazałem Antoniemu i Joyce plan zadań według którego pracują i nie muszą kontaktować się ze mną odnośnie każdego szczegółu.

Często jest tak, że kiedy sam jestem w Kenii i ich odwiedzam, notuję wiele rzeczy, robię zdjęcia i kiedy wracam do domu, mogę wam opowiedzieć o tym, co się tam dzieje. Musimy jednak podejść z pokorą do tego systemu i cieszyć się, kiedy pojawiają się dobre raporty.

Joyce pracuje pilnie każdego dnia. Ma główną odpowiedzialność za wszystkie dzieci i dziewczęta w domu schronienia. Antony pracuje jako nauczyciel w innej szkole, która jest dosyć oddalona o ich mieszkania. Ma motocykl, na którym jeździ do pracy. Czasami wygląda to jak rajd motocyklowy, kiedy odjeżdża z domu przez wysuszone równiny. Znika w chmurze kurzu. Nadmieniam to, byś zrozumiał, że ma on całkiem sporo zadań do wykonywania w każdym dniu. Poza swoją pracą prowadzi rozliczenia z działalności domu, prowadzi rozmowy z pracownikami, rozmowy odnośnie dzieci, które moglibyśmy przyjąć do domu dziecka itd. Dodatkowo zajmuje się pisaniem raportów do nas i czasami może być tego zbyt dużo.
Właśnie otrzymałem od nich informację, że mają ciężką porę deszczową i że jest bezpośrednie niebezpieczeństwo przebywania na zewnątrz. Nasz adwokat, Tom Osolika, wspomniał, że będzie jechał w naszym imieniu do Busii i był trochę wystraszony tą długą podróżą. Ale zapewne poszło dobrze.

Zaproszenia do Norwegii i Polski

Przez rok rozmawialiśmy o zaproszeniu Joyce i Davida do Norwegii na rozmowy. Jednocześnie myśleliśmy pojechać razem z nimi na letnią konferencję misyjną w Czarnej w Bieszczadach w Polsce.
Joyce, jak pisałem, jest osobą, która ma na sobie największą odpowiedzialność i wnosi swój wkład jako duchowa matka a też jako matka, która troszczy się o to, by wszystkie dzieci miały zaspokojone swoje potrzeby także w tym życiu.

David jest pastorem małego zboru zielonoświątkowego, który leży przy naszej działce w Kitengeli. Tak więc ma on odpowiedzialność między innymi za szkółkę niedzielną, na którą przychodzą dzieci z naszego domu dziecka.
Mają po raz pierwszy przyjechać do Europy. Jak nadmieniłem, wysłaliśmy zaproszenia dla nich, razem z formularzami z policji wypełnionymi przez nas a dotyczącymi gwarancji z naszej strony. Teraz jest tylko czekanie na wizy. Muszą udać się do norweskiej ambasady i dostarczyć podania z dokumentacją, którą im wysłaliśmy. Mamy nadzieję, że naprawdę dostaną wizy na czas. Poprzednim razem, kiedy zaprosiliśmy osoby z Kenii, jeden z nich otrzymał wizę za późno i nie mógł przyjechać. Zadzwoniłem wtedy do Wydziału spraw zagranicznych w Oslo i rozmawiałem z nimi, ale nie byli w stanie pomóc. Udzielili mi kilku wskazówek, dzięki którym można przyspieszyć wizę. Postępowałem według tej rady tym razem i zobaczymy, jak to funkcjonuje.

W tym wydaniu naszego magazynu, znajdziesz ogłoszenie o konferencji misyjnej w Polsce. Zwracam uwagę, że wszystko będzie przebiegało po polsku i angielsku. Nie będzie tłumaczenia na żaden język skandynawski.

PUSTY GRÓB

Wypełnione proroctwo Dawida:

Dz 2,27 i 31
Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle i nie dasz swojemu Świętemu doznać zniszczenia.
Dawid przepowiadał to mówiąc o zmartwychwstaniu Chrystusa, że Jego dusza nie pozostanie w piekle, a jego ciało nie dozna zniszczenia.

Udowodnione zmartwychwstanie:

Mat 28,6
Nie ma go tu. Powstał bowiem, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał Pan.

1 Kor 15,20
Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych i stał się pierwszym plonem tych, którzy zasnęli.

Daje nadzieję:

Dz 17,31
Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził cały świat przez człowieka, którego do tego przeznaczył, zapewniając o tym wszystkich przez wskrzeszenie go z martwych.

Spełnione obietnice Chrystusa:
Mat 12,40
Jak bowiem Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak Syn Człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce.

Mat 16,21
I odtąd zaczął Jezus tłumaczyć swoim uczniom, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych, od naczelnych kapłanów i uczonych w Piśmie, i być zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

Mat 17,22-23
A gdy przebywali w Galilei, Jezus powiedział do nich: Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce ludzi;
I zabiją go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie. I bardzo się zasmucili.

Udowodnił, że śmierć jest pokonana:
Dz 2,24
Jego to Bóg wskrzesił, uwolniwszy od boleści śmierci, bo było niemożliwe, aby ta mogła go zatrzymać.

Proklamuje Jezusa jako Syna Bożego:
Rz 1,4
A pokazał z mocą, że jest Synem Bożym, według Ducha świętości, przez zmartwychwstanie.

Uczynił możliwym nasze usprawiedliwienie:
1Kor 15,16-17
Jeśli bowiem umarli nie są wskrzeszani, to i Chrystus nie został wskrzeszony.
A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, daremna jest wasza wiara i nadal jesteście w swoich grzechach.

Rz 4,25
Który został wydany za nasze grzechy i wstał z martwych dla naszego usprawiedliwienia.

Pastor z Kenii przekazuje działkę dla Care Mission Kenya

Wciąż dzieje się coś nowego na polach misyjnych. Pewien pastor rozmawiał z Antonym o małej dziewczynce, która potrzebowała być umieszczona w naszym domu dziecka. Antony sprawdził warunki i powiedział, że wszystko jest w porządku i że możemy ją przyjąć. Krótko po tym ten pastor powiedział do Antoniego: Mam 8 arów działki, którą chcę ofiarować Care Mission Kenya. Ta działka leży około 60 km od Kitengeli, w kierunku Tanzanii.
Pastor zebrał całą swoją rodzinę i powiedział, że myśli o ofiarowaniu działki. Wszyscy byli nastawieni pozytywnie do tego pomysłu i szczęśliwi, że mogli przekazać dar na misje. Sprawy z dokumentacją zajęły trochę czasu, ale teraz jest już wszystko uporządkowane i przepisane na Care Mission Kenya.
Będzie ciekawym zobaczyć, do czego będzie można wykorzystać to miejsce. Sprawdziliśmy, by sprawy związane z przekazaniem nie były obarczone żadną klauzulą, która może powodować, że będziemy zobowiązani do wykorzystania działki tylko do jakiejś szczególnej rzeczy. Musimy mieć wolne ręce i zobaczyć położenie, odległość od najbliższych zabudowań, dostęp do prądu, wody itd. Bóg ma plan w tym co robi. Dziękujemy wszystkim, którzy są chętni do dawania.

BĄDŹ BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM I BĄDŹ BŁOGOSŁAWIONY

Kiedy widzimy, że Bóg przemawia do poszczególnych ludzi zarówno w naszych europejskich krajach jak i w trzecim świecie, by dawać na Pańską sprawę, musi to być coś, co jest ważne i co jest Bożym planem w życiu wierzących. Najlepsze z wszystkiego jest to, że Pan daje radość i zapał w sercach ludzkich. Nie wszyscy mają możliwość przekazywania dużych kwot, ale wierzę, że każdy ma możliwość dawania. Pan sam patrzy na dar. Jak powiedział kiedyś pewien pastor: „Zbierzemy dziś ofiarę i mogę ci obiecać, że Pan nie patrzy na to, ile dajesz.” Wyglądało na to, że wielu ulżyło i pomyśleli, że w takim razie nie muszą wiele dawać. Ale kaznodzieja kontynuował i powiedział: „Ale Pan patrzy na to, ile ci zostało.” Wtedy sytuacja się zmieniła. Myślę, że my, chrześcijanie mamy patrzeć na to, jak dobrze się mamy, szczególnie jeśli patrzymy na naszą sytuację w stosunku do pól misyjnych na których pracujemy. Tam jest ogromne zapotrzebowanie.

Za każdym razem, kiedy widzę Boże cuda w naszej działalności, jestem zachęcony. Przez wiele lat widziałem, jak Bóg wzywa ludzi do służby, jak wpływają datki na potrzeby, które napotykamy itd. Ale nigdy wcześniej nie obserwowałem tego w tak dużym stopniu jak w latach od 2007 roku. Wydarzyły się wielkie rzeczy, które spowodowały, że cała działalność eksplodowała. Wiele razy opowiadaliśmy o tym.

Teraz jesteśmy w okresie, w którym wciąż pojawiają się nowe potrzeby na polach misyjnych. Poprzez pracę, którą wykonujemy, wzrasta liczba kontaktów z nowymi ludźmi i nowymi okolicami. Mam nadzieję, że jeszcze więcej z was będzie chciało przyłączyć się do służby.

Ludzie kontaktują się z nami, by się spotkać i dać swoje ofiary. Doświadczaliśmy też, że nagle dostawaliśmy pieniądze, które pokrywały szczególną potrzebę, która się pojawiła itd. I tu jest bardzo ważne, byś ty jako osoba modląca się też zobaczył możliwość bycia aktywnym w służbie dawania, która może przynieść owoce dla królestwa niebieskiego oraz błogosławieństwo dla ciebie.
Masz możliwość miesięcznego wspierania albo jednorazowej wpłaty na pracę. Dawanie związane jest z byciem błogosławionym i co więcej byciem błogosławieństwem.

Seminarium wielkanocne w Steinberg

Jak zwykle spotkania w Steinberg były dużą inspiracją i zachętą dla uczestników. Zbór w Drammen jest otwarty i pełen ludzi, którzy z całego swojego serca służą Panu i Mistrzowi. Jest to zapewne jedną z przyczyn, która powoduje, że na spotkaniach jest dobra, pokrzepiająca atmosfera duchowa.
Dni spędzone w Steinberg spowodowały, że wielu z nas jeszcze dziś je wspomina w rozmowach. Bracia i siostry byli otwarci zarówno na śpiew i świadectwa jak i na zwiastowanie.
Kaznodziejami byli Petter Ludvik Pettersen, Kjell Erik Olsen i Oddvar Linkas. Koncentrowaliśmy się na zmartwychwstaniu Jezusa i potwierdzeniu Ojca, że Jezus jest Bożym Synem. Nagraliśmy kazania na płyty CD i sprzedajemy je. Na końcu rozdziału jest opisane w jaki sposób można je zamówić.

Petter Ludvik Pettersen mówił na temat: „Dlaczego przyszedł Jezus.”
Uważamy, że ten temat jest bardzo ważny w dzisiejszych czasach. Możliwe, że wszyscy, którzy uczestniczyli w naszych spotkaniach, wiedzieli, dlaczego Jezus przyszedł, ale w wielu przypadkach właśnie o tym potrzebujemy mówić innym ludziom. Jest dużo niewiedzy, jeśli chodzi o chrześcijaństwo. Wielu młodych ludzi zapytanych o powód przyjścia Jezusa, odpowiada, że go nie zna. Dlatego uważamy, że przekaz o tym, dlaczego Jezus przyszedł jest bardzo istotny dla naszego otoczenia.

Jezus przyszedł na ziemię, by zbawić tych, którzy byli zgubieni. Przyszedł dać uzdrowienie chorym i wolność związanym.

Kjell Eric Olsen mówił na temat: „Kiedy przyszedł Duch Boży” i „Boży Syn”.
Boże słowo jest bogate. Boży plan jest wypełniany poprzez zawarte w nim słowo prorockie. Biblia i jej przekaz jest potwierdzany jako Boże Słowo, które jest pewne i trwałe. Boże słowo nigdy się nie myli. Tworzy to, o czym mówi i ma w sobie moc, która ożywia literę. Ta moc to Duch Święty. Ten który wprowadza w prawdę.

Oddvar Linkas mówił o „Zmartwychwstaniu.”
Przekaz o zmartwychwstaniu Jezusa i o otwartej drodze do zmartwychwstania umarłych były ważną częścią zwiastowania pierwszych apostołów. Ponieważ zwiastowali o zmartwychwstaniu Chrystusa, spotykali się z dużym sprzeciwem. Ale my kontynuujemy zwiastowanie zmartwychwstania. Wiemy, że Boże słowo jest prawdą a prawda wyzwala wszystkich, którzy je przyjmują z wiarą w swoich sercach.

Pieśni i świadectwa niosły w sobie też przekaz o zmartwychwstaniu i życiu. Życie było też widoczne, gdy poszczególni ludzie podchodzili i dzielili się pieśnią czy świadectwem. Promieniowali radością i zwiastowali z wdzięcznością o tym, co Jezus dla nich zrobił. Jest bardzo ważne, by to, co Bóg dał do naszego wnętrza, promieniowało z nas.
Także tym razem chcę wykorzystać okazję, by podziękować zborowi w Drammen, z Bjornem Larsenem i Arnem Olandem, którzy przygotowują wszystkie te seminaria w Steinberg. Jesteśmy bardzo wdzięczni za społeczność duchową, którą mamy z wami wszystkimi.
Pan będzie was naprawdę obficie błogosławił we wszystkich waszych dziełach. Będzie was podtrzymywał, dawał siłę i odwagę, by stać w prawdzie ewangelii i też trzymać się mocno tego spontanicznego wyrażania radości, która płynie z otwartego i chłonnego serca.

Ofiary przekazywane w testamencie

Zalecamy, byś zwrócił się do adwokata, który zajmuje się testamentami i atestowaniem ich. Taki adwokat może też przechować testament albo dostarczyć go do odpowiedniej instancji.
Jeśli będziesz miał takie pragnienie, my też możemy w tym pomóc.
Testament wypisuje się do:
Care Mission Org nr. 990 512 582 Adres: Glemmengt 67, 1605 Fredrikstad
Adres pocztowy: Postboks 555, 1612 Fredrikstad

Co dzieje się w naszym budynku we Fredrikstad?

Chcę poświęcić dodatkową stronę, by podzielić się z wami tym, co dzieje się
w naszym budynku we Fredrikstad.

Ostatnio robiliśmy przygotowania w związku z polepszeniem naszych nagrań video. Uczymy się używać greenscreen. Jest to technika obróbki obrazu, która polega na zamianie tła o jednolitym kolorze na dowolny obraz. Możemy więc wstawić w tle zdjęcia albo film, podczas gdy sami stoimy albo siedzimy z przodu. Zrobiliśmy trochę nagrań z wykorzystaniem tej techniki, ale wciąż pracujemy nad poprawą i liczymy na to, że wkrótce będziemy potrafili robić to dobrze.

W budynku odbywają się jak zwykle spotkania, które są zachętą i inspiracją m.in. dla tych, którzy są zaangażowani w to co nazywamy „misjami zewnętrznymi”. Dla nas jest to w pierwszym rzędzie Afryka. Jest to duża część naszej pracy poza tym, co robimy w Norwegii.

Coraz bardziej widzę, że mógłbym zrobić więcej dla misji, gdybym mieszkał tam na miejscu. Jednocześnie trudno jest się przeprowadzić, bo praca misyjna jest też prowadzona z Norwegii. Tutaj mamy naszych kochanych braci i kochane siostry, którzy ofiarują środki na misje i modlą się za naszą pracę i którzy też muszą mieć orientację o tym, co dzieje się na misjach.

Wybór padł na prowadzenie pracy z Norwegii i wprowadzanie naszych sióstr i braci z pól misyjnych do przejmowania odpowiedzialności tam na miejscu i działania dla Jezusa.

Mamy przed sobą tydzień spotkań w północnej części Polski. Jednocześnie dawno powinienem być w Kenii z powodu wielu rzeczy, które trzeba podjąć twarzą w twarz z wieloma naszymi przyjaciółmi. Pojawiło się sporo przeszkód w związku z wyjazdem. Wciąż jest niepewne, kiedy pojadę, ale dobrze jest kontaktować się w równych odstępach z tymi, którzy prowadzą dom dla dziewcząt, dom dziecka i szkołę tam na miejscu oraz z mistrzem budowlanym, który teraz zajmuje się prowadzeniem budowy dużego budynku, o którym pisałem w poprzednim magazynie Care Mission.

Dziękuję, że czytacie o tym, co dzieje się na misjach i wiem, że wszystko, w czym pomagacie poprzez wasze modlitwy i środki, będzie odpłacone przez Pana, który nigdy nic nie jest nikomu winien.

Ostrzeżenie przed inspiracją z Babilonu

Podejmując ten temat mam na celu obudzenie ludzi z odchodzenia od prawdy i wchodzenia w wykolejoną naukę, która coraz bardziej zagnieżdża się wśród chrześcijan. Dzieje się to wskutek działania zwiedzionych duchów, które są opisane w Biblii jako bardzo aktywne w czasach końca. Chcę możliwie krótko i jasno przedstawić tło tego wszystkiego. Jest nim mianowicie Babilon i to, co powstało tam w związku z Nimrodem.

Wszyscy, którzy czytają swoją Biblię, znają imię Nimrod. Był to mężczyzna, który budował wieżę Babel i który doświadczył, że Bóg zszedł i zniszczył jego dzieło i pomieszał ludziom języki.

Nimrod miał żonę, która nazywała się Semiramida. Ona też stała się matką chłopca o imieniu Tammuz. Samiramida była czczona jako ”matka-dziewica” i jako ”bogini płodności”. Musiała być ekstremalnie płodna, by urodzić wszystkie pogańskie reinkarnacje bogów, którzy reprezentowali Nimroda. Tam, gdzie Nimrod jest „bogiem słońca”, tam Semiramida jest „boginią księżyca”.

Starożytny kult babiloński matki i jej dziecka rozpowszechniony został do innych części świata. Była ona czczona pod każdym tytułem, który jest związany z czczeniem Nimroda. Na przykład, odpowiednio greckie i rzymskie imiona, które używa się do oddawania czci Semiramidzie to: Afrodyta i Wenus – boginie miłości, Artemida i Diana – boginie mądrości i wojny, Atena i Minerwa – boginie rzemiosła, wojny i mądrości, Demeter i Ceres – boginie płodności ziemi, wegetacji i urodzajów, Gaja i Terra – boginie płodności i macierzyństwa, Hera i Juno – ochrona małżeństwa, zamężnych kobiet i wdów, które to były odpowiednio – siostrą i żoną Zeusa w greckiej mitologii i żoną Jupitera w rzymskiej mitologii, Hestia i Westa – boginie domowego ogniska, oraz Rea i Ops, które były boginiami płodności i odpowiednio – żoną i siostrą greckiego boga Kronos i rzymskiego Saturna

Czczenie Matki i Syna
Semiramida była pierwotnie włączana w pogańską babilońską trójcę świętąjako duch albo nasienie bożego syna w życiu matki. Trójca składała się z Nimroda, Semiramidy i Tammuza. Po śmierci Nimroda królowa ogłosiła przejęcie przez syna – Tammuza (zmartwychwstałego Nimroda) chwały jaką cieszył się biblijny ”łowca”. Z czasem ojciec Nimrod był czczony tylko jako boskie wcielenie syna w ramionach swojej matki. Innymi słowy ojciec stał się niewidoczny i nie był więcej czczony, podczas gdy matka z boskim wcieleniem syna w swoich ramionach stała się przedmiotem dużego uwielbienia.

Niezliczone pomniki babilońskie pokazują matkę Semiramidę ze swoim synem w ramionach. To czczenie matki i dziecka rozprzestrzeniło się w świecie pod różnymi nazwami. Narody germańskie wielbiły dziewicę Hertę z dzieciątkiem w ramionach. Skandynawowie nazywali ją Disa z dzieckiem. Wielka bogini Egiptu, Izis, urodziła Horusa jako dziewica a jej statua z niemowlęciem na ręku była czczona przez wiele pokoleń. Izis wraz z Horusem i Ozyrysem tworzyła tzw. triadę egipską. W Indiach w roli „matki bożej” występuje Devaki przedstawiana zazwyczaj z małym Kryszną na ręku. Wielbiona jest też Isi i jej syn.

W Azji mniejszej była znana jako Kybele i Deoius, w pogańskim Rzymie jako Fortuna i Jupiter-puer, czyli Jupiter-chłopiec, w Grecji jako Ceres – wielka matka z niemowlęciem przy piersi albo jako Ejrene – bogini pokoju wyobrażana z małym chłopcem, Plutusem, w ramionach.

I teraz dowiesz się w jaki sposób ten babiloński kult został pomieszany z chrześcijaństwem. Stało się to poprzez system katolicki. Juliusz Cezar został głową rzymskiej gałęzi babilońskiego kultu w roku 63 przed Chrystusem. Inni szli jego śladem. Ale w roku 367 po Chrystusie głową został Gracjan i on zabronił tego kultu, ponieważ widział, że jest to bałwochwalstwo. W roku 378 biskupem chrześcijańskiego kościoła w Rzymie był Damazy. Wtedy babilonizm został zaakceptowany i wprowadzony do chrześcijańskiego kościoła. Pogańska świątynia została odnowiona, wprowadzono pogańskie rytuały, świętych, relikwie, spowiedź, znaki i krzyż, pogańskie festiwale i święte dni. Stopniowo babiloński kult stawał się częścią chrześcijańskiego uwielbienia.
Ten system ma u podstaw moce duchowe, które stopniowo coraz bardziej się ujawniają i dziś cechują wiele chrześcijańskich społeczności. Ludzie w niewiedzy stali się przedmiotem działania demonów, które nachodzą społeczności i pracują, by dokonywać swego niszczącego dzieła.

Ważne jest widzieć, że chrześcijaństwo w naszych czasach jest bardzo pod wpływem systemu i mistyki wschodu. Ciągnie to za sobą przyjmowanie okultystycznych kierunków i stylu bycia wśród wierzących, którzy są coraz bardziej nasiąknięci światem i światowymi tendencjami. New Age ze swoimi wieloma kierunkami między innymi w związku z medytacją, mantrą itp. wnosi okultyzm i oddziaływanie złych duchów w szeregi chrześcijańskie.

Obraz matki z dzieckiem w swoich ramionach był mocno zaszczepiony w pogańskim umyśle. Kiedy pojawiło się chrześcijaństwo, te statuy i obrazy zostały tylko „przechrzczone” i czczone jako dziewica Maria ze swoim wcielonym bogiem – synem Jezusem. A zatem pogańska matka i dziecko weszły do chrześcijaństwa jako rzymsko-katolickie uwielbienie Mari z dzieciątkiem Jezus.

Przyjrzyjmy się opowiadaniu u proroka Daniela:
Dan 5, 1-4
Król Belszazar urządził wielką ucztę dla tysiąca swoich książąt i przed tym tysiącem pił wino.
A gdy Belszazar pił wino, rozkazał przynieść złote i srebrne naczynia, które jego ojciec, Nabuchodonozor, zabrał ze świątyni w Jerozolimie, aby pili z niego król, jego książęta, jego żony i jego nałożnice.
Wtedy przyniesiono złote naczynia, które zabrano ze świątyni domu Bożego, który był w Jerozolimie, i pili z nich król, jego książęta, jego żony i jego nałożnice.
Pili wino i chwalili bogów ze złota i srebra, z brązu i żelaza, z drewna i kamienia.

Z tego co napisałem rozumiemy, że respekt dla żyjącego Boga nie istniał, Organizowano uczty, które po prostu hańbiły żywego Boga i były jak przekleństwo, które poszło pod sąd.

Chcę zwrócić uwagę na jedną rzecz – Daniel w tym nie uczestniczył.
Nasz czas jest pełen religijnych biznesów, które w Bożych oczach są ohydne i odstraszające. Poczucie wielkości, dążenie do tytułów, dążenie do bogactwa, brak respektu dla świętych rzeczy. Nawet ewangeliści i słudzy Pana, którzy kiedyś służyli Bogu z całego swojego serca dają się zaprosić na takie «królewskie gody”. Ci, którzy byli namaszczeni przez Pana, służyli żyjącemu Bogu, są teraz w centrum babilońskich godów. Tam zostają oni wykorzystani do rzeczy, które nie leżą w Bożym planie i Jego myślach. Ale w tym wszystkim dzieje się coś nieoczekiwanego. To ucztowanie będzie przerwane przez rękę, która się pojawi ponad tym wszystkim, co zostało zabrane ze świątyni w Jeruzalem.
Dan 5,5 itd.
Belszazar, który był w centrum zabawy i był odurzony winem, zobaczył pismo, którego nie rozumiał: Mane, mane, tekel fares.
Jest to duża tajemnica. Świat i wrogowie Boga nie rozumieją Bożego pisma i Jego głosu. Mamy na to wiele dowodów w Biblii. Dlatego potrzebują kogoś, by im to wytłumaczył. Widzisz, że ludzie niewtajemniczeni nie byli w stanie wytłumaczyć tego, co było zapisywane Bożą ręką.
W takiej sytuacji są tylko dwa wybory: Zostawić Boże słowo bez zrozumienia, albo przyprowadzić kogoś, kto może zrozumieć to, co należy do Ducha Świętego. W opisanej sytuacji tym człowiekiem był Daniel.
Nie miał on dobrych wieści dla Belszazara. Nie klepał go po ramieniu i nie obiecał mu wielkiego przebudzenia. Nie, on mówił tak, jak mówi Boże słowo i był to sąd nad Belszazarem i jego królestwem. Wszystko się wypełniło i Belszazar umarł.

Jak my mamy ustosunkować się do tego, co widzimy w dzisiejszych czasach, do tego, co nie zgadza się z Bożym słowem i co przybiera pozór pobożności, ale nie ma mocy? Będziemy milczeć i mówić, że wszystko jest dobrze.? Zaczniemy dyskutować i bić się z tymi kierunkami? Nie powiemy im prawdy? Myślę, że odpowiedź jest bardzo prosta. Nie możemy akceptować wszystkich form chrześcijaństwa jako tak samo dobre. Nie będziemy się bić i dyskutować, z tymi którzy postępują niewłaściwie. Mamy zwiastować prawdę a każdy, kto usłyszy, ma możliwość przyjęcia jej.
Często słyszymy wypowiedź, że Bóg nie kocha grzechu, ale kocha grzesznika. W ten sam sposób jest w tym przypadku. Kochajmy ludzi, którzy są związani we wszelkie formy odejścia od prawdy, ale miejmy w nienawiści odstępstwo i grzech. Nieśmy zwiastowanie, które jest czysto brzmiącą trąbą w dzisiejszych czasach.

Wzory do naśladowania
Jezus – nasz najwyższy kapłan
Nauczanie biblijne Oddvara Linkasa

Jan 11, 49-52
A jeden z nich, Kajfasz, który był tego roku najwyższym kapłanem, powiedział do nich: Wy nic nie wiecie;
I nie bierzecie pod uwagę, że pożyteczniej jest dla nas, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby cały ten naród nie zginął.
A nie mówił tego sam od siebie, ale będąc tego roku najwyższym kapłanem, prorokował, że Jezus miał umrzeć za ten naród;
A nie tylko za ten naród, ale też po to, aby zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boże.

Te oskarżenia dotyczyły spraw, które miały rozdzielić chrześcijańskich Żydów i niewierzących Żydów. Mogą być źródłem żydowskiej wrogości przeciw ewangelii i kościołowi.
Autor listu do Hebrajczyków poświadczył, że „Nowe przymierze” zastępuje „Stare (Mojżeszowe) przymierze”. Ale nie tylko to, lecz także służbę żydowskich kapłanów i rytualne religijne systemy.
Z jednej strony wcześniejsze przykazanie jest zniesione, ponieważ jest słabe i nieużyteczne, gdyż prawo niczego nie wykonało w pełni. Z drugiej strony wprowadzona jest lepsza nadzieja, która czyni, że możemy zbliżyć się do Boga.

Hbr 7,18-19
Zostało więc zniesione poprzednie przykazanie z powodu jego słabości i nieużyteczności.
Prawo bowiem nie uczyniło niczego doskonałym, ale na jego miejsce została wprowadzona lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga.

Hbr 8,6-7
Teraz zaś nasz kapłan o tyle znakomitszą otrzymał służbę, o ile jest pośrednikiem lepszego przymierza, które zostało oparte na lepszych obietnicach.
Gdyby bowiem to pierwsze było nienaganne, to nie szukano by miejsca na drugie.
Niektórzy z hebrajskich chrześcijan stanęli wobec tego konfliktu pomiędzy Starym a Nowym Testamentem i niektórzy zostali skuszeni, by „odpaść”, albo „wrócić do judaizmu”. Wrócić do judaizmu oznaczało uniknięcie prześladowań ze strony strzegących prawa Żydów. Odejście w ten sposób oznaczało to samo co zaprzeczenie nowego przymierza we krwi Jezusa.

Tym razem chcę wskazać o ile lepsze jest kapłaństwo Chrystusa w stosunku do kapłaństwa Aaronowego w Starym Testamencie:

Hbr 7, 26-28
Takiego to przystało nam mieć najwyższego kapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników i wywyższonego ponad niebiosa;
Który nie musi codziennie, jak tamci najwyżsi kapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a potem za grzechy ludu. Uczynił to bowiem raz, ofiarując samego siebie.
Prawo bowiem ustanawiało najwyższymi kapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, słowo zaś przysięgi, która nastąpiła po prawie, ustanowiło Syna doskonałego na wieki.

Tutaj zobaczymy różnicę pomiędzy starotestamentowym najwyższym kapłanem i jego służbą (kapłaństwo Aaronowe) a służbą nowotestamentową najwyższego kapłana (Chrystus):

Chrystus
• Nieskażony grzechem i dlatego nie ma potrzeby składania ofiary za swój grzech
• Ma niebiańską służbę (Hbr 7, 26)
• Stał się ofiarą jednorazową za wszystkich (Hbr 7, 27)
• Ofiarował sam siebie jako ofiarę za grzecy (Hbr 7, 27)
• Powołany przez Boską przysięgę (Hbr 7, 28)
• Doskonały na wieki (Hbr7, 28)

Najwyżsi kapłani Aaronowi
• Byli zobowiązani do składania ofiar za swoje własne grzechy (Hbr 7,27 i zobacz też 5,1-3)
• Mieli ziemską służbę (Hbr 7, 27-28)
• Składali codzienne ofiary (Hbr 7,27)
• Ofiarowali zwierzęta i ptaki (Hbr 7, 27_
• Powołani po przodkach (Hbr 7, 28)
• Byli dalecy od doskonałości i nie mogli prowadzić ludzi do doskonałości (Hbr 7,11, 27-28)

Główny punkt
Hbr 8,1-2
Oto podsumowanie tego, co mówimy: mamy takiego najwyższego kapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach.
Jest on sługą świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie człowieka.

On jest naszym najwyższym kapłanem, ze wszystkimi zaletami, które to w sobie niesie.

Pokój w imieniu Jezusa!
Jesteśmy ludźmi w drodze, którzy wciąż podejmują stawiane przed nimi wyzwania. W tym wydaniu magazynu piszemy o naszych tegorocznych inwestycjach w Kitengeli w Kenii. Dostrzegamy duży postęp zarówno w zakresie prac budowlanych jak i pracy z dziećmi i młodzieżą. Jesteśmy szczęśliwi, że wciąż mamy coś nowego do opowiedzenia. Twoje modlitwy są wysłuchiwane a środki, które wysyłasz na misje, służą jej rozwojowi, o czym możesz przeczytać
w składanych przez nas raportach. Treści przekazywane w magazynie Care Mission zacieśniają naszą wzajemną współpracę.

Ponieważ znajdujemy się w miesiącu wielkanocnym, poruszymy również tematy z tym związane. Jeden z nich to: Arcykapłan. Jezus jest naszym arcykapłanem. Przyjrzymy się szatom arcykapłana opisanym w Starym Testamencie i rozważymy ich duchowe znaczenie. Drugi temat to Zmartwychwstanie. Ci, którzy przyjmują dzieło Jezusa, wykonane na Golgocie, zmartwychwstaną do nowego życia, tak jak i On powstał z martwych:
1Kor 15,20
Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych i stał się pierwszym plonem tych, którzy zasnęli.

Jesteśmy przekonani, że zbawieni będą pochwyceni przez Jezusa i pójdą do domu do nieba. Boże słowo mówi, byśmy zachęcali się nawzajem tym zwiastowaniem i z radością czekali na dzień, który jak wierzymy, jest bardzo blisko.

Również tym razem chcemy podziękować wam, którzy wspieracie naszą pracę poprzez modlitwy
i ofiary. Dzięki temu Care Mission funkcjonuje według Bożego planu i Jego woli. Pan wam to obficie wynagrodzi.

Braterskie pozdrowienia w Panu
Oddvar Linkas

Jak to się stanie?
Oddvar Linkas

Pierwsze skojarzenie, które nasuwa nam się w związku z pytaniem postawionym w tytule, to
miejsce Pisma, kiedy anioł Gabriel zwiastuje Marii narodzenie Jezusa:
Łuk 1,34
Wtedy Maria powiedziała do anioła: Jak to się stanie, skoro nie obcowałam z mężczyzną?

Maria patrzyła na to, co ogłaszał jej anioł, z ludzkiej perspektywy jako zupełnie niemożliwe. Zachariasz również otrzymał nowinę od tego samego anioła odnośnie narodzin Jana Chrzciciela. Zareagował w podobny sposób:
Łuk 1, 18
I powiedział Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem stary i moja żona jest w podeszłym wieku.

Zachariasz pytał w niewierze i daltego musiał zostać niemym aż do narodzin Jana Chrzciciela. Maria nie pytała w niewierze, ale chciała poznać Bożą tajemnicę. Dowiedziała się i stała się Bożym narzędziem do narodzenia Jezusa.

Następne miejsce Pisma, dotyczy znawcy prawa, który wystawiał Jezusa na próbę:
Łuk 10, 25-26
A oto powstał pewien znawca prawa i wystawiając go na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?
A on powiedział do niego: Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?

Jezus wskazał jak ważne jest czytanie Pisma we właściwy sposób. Widzimy, że ludzie, którzy nie mają Bożego objawienia, rozumieją Pismo błędnie i prowadzą siebie i innych na manowce. Boże Słowo wyraźnie mówi o konieczności posiadania Ducha Świętego, który wyjaśnia i objawia Pismo wierzącemu. Jezus powiedział pewnego dnia: Błądzicie, bo nie znacie Pism i Bożej mocy. Widzimy więc, że konieczne jest poznawanie zarówno Pism jak i mocy Bożej. Czytając Pismo poprzez duchowy wzrok poznajemy, jakie możliwości przynosi nam ewangeia o Jezusie.

W ostatnim rozdziale ewangelii Łukasza znajdujemy jeszcze jedno miejsce, w którym wymienione jest Słowo: Jak. Napisane jest, że Jezus objawił się dwóm mężczyznom z Emmaus.
Łuk 24,35
Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba.

Dwóch uczniów rozmawiało z Jezusem w drodze do Emmaus nie poznając Go. Słuchali jak opowiada ze Starego Testamentu, że Mesjasz miał przyjść, cierpieć, umrzeć itd. Ale ich duchowe oczy były zamknięte. Nie poznali Go. Weszli do swego domu w Emmaus a Jezus usiadł razem
z nimi. Kiedy mieli jeść, Jezus wziął chleb i połamał go. Wtedy ich oczy otworzyły się i poznali, że to był On.

Wielokrotnie nie wiemy jak mamy wykonać zadanie, które Bóg nam daje i w jaki sposób rzeczy mają się dziać. Dociekamy naszym własnym zmysłowym rozumem i robimy sobie w pewien sposób plan. Ale Bóg chodzi swoimi drogami. On chce byśmy tylko mieli serce, które odpowiada TAK na wezwanie. Możemy pytać Pana, jak rzeczy mają się dziać, ale nigdy nie mamy pytać
w niewierze. Ponieważ wszystko, o czym On mówi, to uczyni. Poprzez całe nasze wędrowanie
w wierze nasze wyznanie ma brzmieć:
Iz 26,12
PANIE, zaprowadzisz nam pokój, bo wszystko, co się działo przy nas, czyniłeś ku naszemu dobru.

Wiele razy mówiłem i pisałem, że moja relacja z Jezusem powstawała podczas mojego wędrowania. Poznałem moje powołanie, ale nie widziałem drogi daleko przede mną. Widziałem wyzwania i szukałem często sposobów podjęcia ich nie zdając sobie sprawy, że są tuż przede mną. Wznosiłem modlitwy o prowadzenie w moim życiu, by Bóg objawił mi to, co przygotował w naszej slużbie. Widziałem drogę Pana kawałek po kawałku dostrzegając jednocześnie na horyzoncie cel niebiański. Ważne jest, by odłożyć na bok wszelką niewiarę oraz pytanie: Jak to się stanie? To, co Bóg obiecał, to się stanie. On chodzi swoimi drogami bez pytania ludzi o ich myśli i plany. To nie działa tak, że najpierw układamy mnóstwo planów a potem idziemy przed Boże oblicze i prosimy Go, by nam pomagał w tym, co sami zaplanowaliśmy. My mamy realizować Jego plan i czynić Jego wolę. Biblia mówi, że On będzie dawał nam prace do wykonania podczas naszego z nim wędrowania. Praca misyjna szczególnie mi to pokazała. Bóg stopniowo odsłania przed mną zadania do wykonania i objawia cele, które wczesniej wydawały się niemożliwe do osiągnięcia. Z mojej strony chodzi tylko o naśladowanie Jezusa na drodze, którą mi pokazuje w każdym pojedynczym przypadku. To powoduje, że mogę widzieć cud za cudem. I kiedy patrzę wstecz, widzę że On czynił rzeczy, które otwierały moje oczy. Poznałem Go i powiedziałem: Tak, Jezu, oto jesteś ty, to jest to, co chciałeś objawić poprzez moje życie.

Z pokorą dla Jezusa mogę wam powiedzieć, że wszystkie moje pytania: Jak to się stanie? zostały przez niego odpowiedziane. On stał za swoimi obietnicami. On nie zawiódł swojego własnego słowa. Nie opuścił mnie w samotności ze wszystkimi moimi : Jak? On obiecał być ze mną przez wszystkie dni aż do skończenia świata. On nigdy nie zawodzi swojego Słowa, ale stoi za nim.
TAK i AMEN.

Kiedy również w tych dniach stoję przed zadaniami, które Pan wyraźnie położył na moim sercu, cieszę się, że wypróbowałem tę drogę wcześniej. Dzięki temu wzrasta moja odwaga i z wiarą przyjmuję Jego obietnice. Zaufanie do Jezusa jest tak duże, że nie muszę się bać. Wystarczy tylko iść Jego śladami i Jemu służyć. Jeżeli widzisz za każdym razem Jego rękę, która jest wyciągnięta, by okazywać dobro, stajesz się pewniejszy przy każdym kolejnym zadaniu, do którego On cię powołuje. On nie pozwoli byś doznał zawstydzenia.

Zachęcam cię do uwierzenia w każde Słowo, które On wypowiedział oraz do położenia całej swej ufności w Jego obietnicach. Nie rozglądaj się wokół z lękiem. On jest twoim Bogiem. On podtrzymuje cię swą prawicą sprawiedliwości. On prowadzi cię do wspaniałego zwycięstwa nad problemami i trudnościami, które z z ludzkiego punktu widzenia są niemożliwe do rozwiązania. Pamiętaj, że dla Boga nie ma nic niemożliwego i że dla tego, kto wierzy, wszystko jest możliwe.

Wyciągnij w wierze swe ręce i uchwyć się Bożych obietnic. Chodź w ich świetle a zobaczysz, że one się spełaniją. Bóg nie jest jak ludzie. Ludzie mogą zawieść i nie wykonać tego, co obiecali. Ale Pan jest inny. On nigdy nie zawodzi.

Kiedy teraz wchodzimy z Panem w nowe zadania, wiemy, że On wciąż spełnia swoje obietnice. Dlatego możemy podnieść nasze głowy, możemy patrzeć ponad ludzkie niemożliwości i zwrócić swój zwrok na Jego możliwości. Wielu zastanawia się nad szybkim rozwojem Care Mission. Tajemnica leży w tym, co próbowałem ci przekazać w tym krótkim fragmencie. Rezultaty są adekwatne do naszego zaufania Bożemu powołaniu. Jako Care Mission szliśmy za Nim krok
w krok a On otwierał dla nas możliwości, których sami nigdy byśmy nie zauważyli. Widzieliśmy wiele Jego cudów i nie możemy wątpić w Jego działanie. Wiemy, że nadal będziemy widzieć objawienie Bożej chwały w działalności, do której On nas wezwał a ogień, który pewnego razu został w nas zapalony, zostanie w nas na zawsze.

Duża inwestycja w Kenii
Nowy milionowy projekt w Kitengelii

Care Mission inwestuje stopniowo w coraz większe projekty misyjne. Kiedy Bóg pokazał nam właściwy sposób prowadzenia pracy misyjnej, doświadczyliśmy wyraźnie, że Jego prowadzenie
i Jego powołanie do służby są absolutną koniecznością, by praca się powiodła. Widzieliśmy też, że ta praca, do której prowadził nas Jezus poprzez swojego Ducha, nie jest dziełem stworzonym przez ludzi. Często byliśmy zaskakiwani zadaniami, które Pan nam zlecał. Zastanawialiśmy się np. dlaczego On dał nam działkę budowlaną w Kitengelii. Nie wiedzielismy, do czego będziemy ją wykorzystywać. Widziałem tylko tę okolicę w widzeniu, po czym dostaliśmy ją jako dar dla misji. Dziś stoi na tej działce kilka budynków. Duży budynek był przeznaczony w początkowym okresie dla dziewcząt masajskich, które uciekły z domów przed przymusowym obrzezaniem i małżeństwem. Następnie budynek szkolny dla młodszych klas oraz budynek mieszkalny dla pracowników a na koniec duży budynek domu dziecka, w którym stopniowo zamieszkuje coraz więcej dzieci. To jednak nie koniec. Obecnie będzie stawiany 30 metrowy budynek dwupiętrowy
z możliwością dobudowania jeszcze jednego piętra. Na początku będzie on przeznaczony do różnych celów, ponieważ potrzeby tam na miejscu rosną z dnia na dzień. Podjęliśmy się budowy, pomimo że cena takiego budynku przekracza milion norweskich koron. Oddvar zrobił szkic, który jest wyjściem dla pracy architekta. Budowa rozpocznie się tak szybko jak to możliwe. Ceny działek i budowy w Kenii wzrastają i ważne jest byśmy wybudowali teraz to, co zamierzamy na obszarach, w które inwestujemy.

Chcemy, by miejsce w Kitengelii było stacją misyjną dla Care Mission, gdzie ludzie z różnego rodzaju problemami mogliby otrzymać pomoc i doświadczyć obfitego życia z Jezusem. To jest nasz plan i jest on dany nam przez Pana.

Ponieważ przyjmujemy coraz więcej dzieci do domu dziecka, myślimy o własnej szkole, najpierw dla naszych dzieci, a w następnej kolejności dla dzieci mieszkających w okolicy. Ma być to chrześcijańska szkoła z chrześcijańskimi nauczycielami, gdzie dzieci będą poznawać Jezusa.
Nie możemy na razie pokazać planów ponieważ są one w trakcie realizacji u architekta.

Antony i Joyce
To małżeństwo prowadzi pracę w Kitengelii, która przynosi bardzo dobre rezultaty. Przede wszystkim są to rezultaty duchowe. Są one efektem dobrego przyjmowania dzieci i serdecznej opieki nad nimi.

Antony prowadzi księgowość i robi to porządnie i przejrzyście. Ponieważ sami znajdujemy się daleko, jesteśmy wdzięczni za wszystko, co ci ludzie robią tam na miejscu.
Joyce jest urodzona do pracy z potrzebującymi. Ma wielkie serce dla dzieci i mlodzieży. Zajmuje się ich duchowymi, fizycznymi i psychicznymi trudnościami. Zawsze stoi z nimi w modlitwie
i okazuje troskę. Widzimy, że są to dwie osoby, które Bóg postawił na naszej drodze już w pierwszych latach naszej działalności. Zawsze jest wiele rzeczy i spraw do uporządkowania w fazie początkowej i jest bardzo ważne, że działamy w jednej drużynie i mamy te same wizje odnośnie przyszłości, która leży przed nami. Antony i Joyce pomogli nam też w zatrudnieniu nauczycieli, byśmy wkrótce mogli zacząć prowadzenie szkoły.

Oddvar do Kenii

Wyjazd Oddvara do Kenii został przesunięty ze względu na różne okoliczności w Norwegii i Kenii. W Kenii czekamy wciąż na pewne dokumenty od naszego adwokata, na otwarcie kont bankowych na działalność w Kitengeli, projekt od architekta, kosztorys itd.
Oddvar poleci do Kenii w okresie, kiedy będzie mógł zrobić jak najwięcej w jak najkrótszym czasie.
Prosimy o modlitwę w tej sprawie.

Wiemy, że nie możemy pomóc wszystkim, ale każdy może pomóc komuś. Chcemy wykorzystać możliwości, które Bóg nam daje, by prowadzić Jego sprawę, gdy jeszcze jesteśmy na tym świecie. Proszę was wszystkich o modlitwę za Care Mission i chcę powiedzieć, że Pan nigdy nie będzie nikomu nic winien. On odpłaci wszystkim, którzy pracują w Jego winnicy. Bądźmy gorliwymi pracownikami, których Pan nie zastanie śpiących kiedy przyjdzie, ale w pełnej aktywności, wykonujących dzieła, do których nas powołał.

W centrum
Praca w naszym budynku

W każdym numerze otrzymujesz też trochę informacji o tym, co dzieje się u nas tu na miejscu.
W budynku we Fredrikstad prowadzone są rozmowy telefoniczne, korespondencja, maile itp. Pomimo, że Oddvar ma też biuro w domu, wykorzystuje najczęściej możliwości w budynku we Fredrikstad. Jest tu dostęp do urządzeń. Tutaj też zbierają się ludzie na rozmowy i planowanie.
Teraz mieliśmy dużo pracy papierkowej w związku z Kenią, szczególnie z Kitengelą ze względu na szybki rozwój tamtejszej działalności. Oddvar, który miał być w Kenii na początku roku, musiał przełożyć wyjazd. Chce wykorzystać pobyt w Kenii jak najbardziej efektywnie, by zrobić jak najwięcej w możliwie krótkim czasie. Czekamy więc aż niektóre dokumenty będą gotowe do podpisania.

Skupiamy się też na transmisjach telewizyjnych z Care Mission. Mieliśmy rozmowę w związku
z tworzeniem programu i w jaki sposób najlepiej przekazywać nowinę o Jezusie i zachęcać do inwestowania w Boże Królestwo.

W budynku zepsuł się elektryczny kocioł grzewczy i zdecydowaliśmy się na wymianę zarówno kotła jak i instalacji elektrycznej. Włączając pracę hydraulików i elektryków koszt wyniósł około 100 000 kr. Nie mieliśly ubezpieczenia na tego typu uszkodzenie. Poza tym kocioł grzewczy miał 30 lat, więc musieliśmy go wymienić. Powierzchnia do ogrzania to 800 m2.

Nabożeństwa, program radiowy, magazyn Care Mission i program telewizyjny są kontynuowane
i poprzez te media osiągamy wciąż nowe kontakty z ludźmi.
Pracy jest dużo i możemy powiedzieć, że robotników jest mało. Pan jednak daje siłę zmęczonym.
Dziękujemy za twoje modlitwy i wkład w pracę. Jezus sowicie cię będzie błogosławił.

Jezus – nasz arcykapłan
Nauczanie biblijne Oddvara Linkasa

Zbliżamy się do świąt Wielkanocy i chcemy przyjrzeć się starotestamentowym przykładom do naśladowania. Dobrze jest, że te cienie rzeczywistości są oświetlane przez objawienie Nowego Testamentu. Potwierdza to, że całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki.
Arcykapłan w Starym Testamencie jest wzorem Jezusa, jako naszego arcykapłana. Jego ubrania i służba są pełnym obrazem rzeczywistości w Chrystusie.
W taki sam sposób jak arcykapłan był główną postacią w Izraelu, Jezus jest główną osobą w Bożym kościele dzisiaj. Jezus jako arcykapłan nie mógł mieć grzechu albo ludzkich słabości. Stary Testament ilustruje to w ten sposób:

3M 21,21
Żaden mężczyzna z potomków kapłana Aarona, który ma jakąś wadę, nie zbliży się, by składać ofiary PANA spalane w ogniu. Ma wadę, więc nie zbliży się, aby składać w ofierze chleb swego Boga.
Arcykapłan mógł się żenić, ale jedynie z dziewicą:

3M 21,14
Nie weźmie sobie ani wdowy, ani oddalonej, ani zhańbionej, ani nierządnicy, lecz weźmie sobie za żonę dziewicę ze swego ludu.

Pismo mówi też, że nie może on ruszać niczego, co umarłe i nie przechodzić żałoby jak inni, nie odsłaniać swojej głowy i nie rozdzierać swoich szat. Te rzeczy oznaczają stan beznadziei, czegoś, co już nie może być rozwiązane. Jezus nie jest w żadnym stopniu nierozwiązywalny. On ma odpowiedź na wszystkie problemy i w Nim jest rozwiązanie wszystkich trudności.
Mówimy też o Jezusie jako o kimś, kto zawsze jest w stanie przyjść nam z pomocą.

3M 21,10-11
Najwyższy kapłan wśród swoich braci, na którego głowę została wylana oliwa namaszczenia i który został poświęcony, aby wkładać na siebie święte szaty, nie będzie odsłaniał swojej głowy i nie rozedrze swoich szat;
I nie zblizy się do żadnego zmarłego, nawet nie zanieczyści się z powodu swojego ojca lub z powodu swej matki.

Arcykapłan nigdy nie mógł przerwać swojej służby. Arcykapłan musiał być poświęcony i robiono to w ten sposób:
2M 29,4
Aaronowi i jego synom każesz zbliżyć się do wejścia do Namiotu Zgromadzenia i obmyjesz ich wodą.

Woda jest obrazem Ducha Świętego i Bożego Słowa. Tak więć arcykapłan musiał być pod przewodnictwem Ducha i całkowicie zgodny z Bożym Słowem.

Ubrania arcykapłana:

2M 29,5-6
Potem weźmiesz szaty i ubierzesz Aarona w tunikę, w ornat pod efod, w efod i pektorał i opaszesz go pasem efodu;
I włożysz mu na głowę mitrę, a na mitrę wstawisz świętą koronę.

Tunika

2M 39,27
Zrobili też dla Aarona i jego synów szaty tkane z bisioru.
Bisior jest obrazem przekazanej sprawiedliwości. Tak więc Ojciec przekazał Jezusowi tę wewnętrzną tajemnicę. Poprzez cierpienie Jezus przekazuje nam sprawiedliwość:

Obj 19,8
I dano jej ubrać się w bisior czysty i lśniący, bo bisior to sprawiedliwość świętych.

Albo jak KJV (Biblia Króla Jakuba) pisze: sprawiedliwość świętych, którą jest Chrystus.

Tunika zewnętrzna – ornat

Opisuje powołanie i widoczną służbę. Jest zrobiona z niebieskiej wełny. Niebieski to kolor nieba
i on cechuje służbę Jezusa. Wełna jest właściwie obrazem sprawiedliwości, którą przeprowadza się samemu. Jezus jako w pełni człowiek musiał wykonać swoje dzieła i wypełnić prawo, aby w ten sposób otworzyć dla nas niebo. Ponieważ my nie potrafiliśmy wypełnić prawa, przyszedł Jezus i to uczynił. Tunika była obszywana jabłkami granatu z fioletowej i czerwonej purpury, które przeplatano złotymi dzwonkami. Dźwięk dzwonków umożliwiał jednoczenie się z kapłanem, podczas gdy pełnił służbę. Możemy to porównać do darów duchowych, które objawiają się w kościele. Owoce granatu to owoce Ducha Świętego, które mają funkcjonować wraz z darami. Ponieważ były z wełny nie wydawały żadnego dźwięku same z siebie, ale nadawały właściwy dźwięk dzwoneczkom, które wisiały przy nich.

Efod
Jest to obraz Bożego objawienia. Szata objawienia miała wiele kolorów. Zawierała trzy podstawowe kolory: czerwony, żółty i niebieski. Od nich pochodzi zestaw wszystkich kolorów tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy.
Te siedem kolorów to liczba pełni, pełne objawienie.
Kiedy Ezechiel zobaczył Boży tron poprzez kryształowe sklepienie, ujrzał również te kolory.

Wełna i len na tym samym ciele:
5M 22,11
Nie będziesz nosił szaty utkanej z wełny razem z lnem.

Pomimo że prawo zabraniało noszenia wełny i lnu jednocześnie, nie odnosiło się to do arcyakpłana. Nosił on wełnę i len na tym samym ciele. Sprawiedliwość przekazana od Ojca i sprawiedliwość, której Jezus dokonał wypełniając w pełni prawo.

Pas
Jest to obraz prawdy. Znajdziesz to czytając o uzbrojeniu wierzącego w Ef 6,14.
2M 28,8
A pas, którym będzie przepasany efod, zostanie podobnie uczynony ze złota, błękitnej tkaniny, purpury, karmazynu i skręconego bisioru.
Prawda (pas) idzie w zgodzie z Bożym objawieniem i łaczy w sobie zwiastowanie i praktykowanie.

Napierśnik i kamienie na naramiennikach:
Arcykapłan nosi lud Izraela w swoim sercu i na swoich ramionach.
12 kamieni na napiersniku i kamień na każdym naramienniku.
Panowanie jest w Jego ramionach i my jesteśmy tam umiejscowieni.

Łańcuszki ze złota:
2M 28,14
A także dwa łańcuszki ze szczerego złota. Upleciesz je i przymocujesz te plecione łańcuszki do opraw.
To jest łaska i prawda, które wiążą razem całe ubranie.

Służba pod krwią:
To dotyczyło arcykapłana i kapłanów.
2M 29,20
Wtedy zabijesz tego barana, weźmiesz nieco z jego krwi i posmarujesz koniec ucha Aarona, końce prawych uszu jego synów i wielkie palce ich prawych rąk, także wielkie palce ich prawych stóp, i pokropisz tą krwią ołtarz dookoła.

To jest krew, która uświęca.

Olej namaszczenia
2M 29,7
Następnie weźmiesz olejek do namaszczenia i wylejesz na jego głowę, i namaścisz go.

Tu jest mowa o służbach i świętości, o osobach, które są powoływane do służby. Zasada jest następująca: najpierw dotknięcie krwią, potem namaszczenie. Olej nigdy nie był wylewany nad czymś, czego nie dotknęła krew.

Funkcje arcykapłana:
Był reprezentantem ludzi przed Bogiem.
Był reprezentantem Boga przed ludźmi.
Był jedynym, który mógł wejść do miejsca najświętszego z krwią.
Miał najwyższy nadzór nad wszystkim, co było związane ze świętością, służbą i zarządzaniem.
Był zarządcą Urim i Tummim, które znajdowały się w kieszeni napierśnika nad jego sercem. Był więc jedynym, który może pośredniczyć, przekazywać, nieść światło i doskonałość dalej do tych, którzy go szukają.

Dary dla Care Mission

Szczególne pozdrowienia dla was, którzy wspieracie pracę misyjną modlitwami i środkami finansowymi. Chcę, byście wiedzieli, że praca misyjna jest prowadzona także dzięki wam. Comiesięczne stałe wpłaty pokrywają stałe wydatki związane z prowadzeniem działalności misyjnej.
Chcę byś wiedział, że zadanie, które masz w tej służbie, przyniesie nagrodę. Ten, kto daje
z ochotnego serca, będzie błogosławiony. Błogosławieństwo rozwinie cię w służbie Panu. Jako współpracownik Care Mission jesteś członkiem duchowej rodziny i bierzesz udział w walce duchowej o Bożą sprawę. Twoje modlitwy i ofiary przynoszą błogosławieństwo wielu ludziom
i wracają również też do samego dawcy.

Dziś czytałem w Biblii o Barnabie. Był on szczególną osobą. Jego imię pochodzi z arameiskiego i oznacza syn pocieszenia, syn proroctwa. Był on towarzyszem Pawła w jego pierwszej podróży misyjnej. Wiemy, że właściwie był on lewitą, czyli należał do pokolenia kapłanów. Wiemy też, że miał krewnego w Jeruzalem który nazywał się Jan Marek:

Kol 4,10
Pozdrawia was Arystarch, mój współwięzień, i Marek, siostrzeniec Barnaby (co do którego otrzymaliście polecenie: Przyjmijcie go, jeśli do was przybędzie).

Dz 12,12
Gdy to sobie uświadomił, przyszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie wielu zebrało się na modlitwie.

Nadmieniłem Barnabę, by wskazać na jego rozwój jako mężczyzny, który oddał się Panu w swojej służbie. Dzieje Apostolskie opisują wydarzenia, przy których chcę się zatrzymać:
Dz 4, 36-37
Także Józef, nazwany przez apostłów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru;
Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.

Był to początek jego służby dla Pana. Stopniowo widzimy, jak ona się rozwija. Kiedy Paweł nawrócił się i przyszedł do Jerozolimy, to właśnie Barnaba zapoznał go z apostołami i zborem:

Dz 9, 26-28
A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem.
Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak on w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa.
I przebywał z nimi w Jerozolimie.

Barnaba został też posłany do Antiochi, kiedy zbór w Jerozolimie usłyszał o pracy misyjnej wśród pogan:
Dz 11,22
I wieść o nich dotarła do uszu kościoła, który był w Jerozolimie.
I posłano Barnabę aż do Antiochii.

Dz 11,25-26
Potem Barnaba udał się do Tarsu, aby szukać Saula.
A gdy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii. Przez cały rok zbierali się z tym kościołem i nauczali wielu ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy uczniów nazwano chrześcijanami.

Przez rok byli razem w Antiochi. To właśnie tam uczniowie po raz pierwszy zostali nazwani chrześcijanami. Barnaba wyruszył też do Tarsu i miał ze sobą Pawła jako pomocnika a później wyruszyli do Jerozolimy:
Dz 11,29-30
Wtedy uczniowie, każdy z nich według swoich możliwości, postanowili posłać pomoc do braci, którzy mieszkali w Judei.
Tak też zrobili, posyłając ją starszym przez ręce Barnaby i Saula.

W drodze powrotnej zabrali ze sobą Marka:
Dz 12,25
Barnaba zaś i Saul po wykonaniu posługi wrócili z Jerozolimy, zabierając ze sobą Jana, którego nazwano Markiem.

W Antiochii Barnaba przeżył coś szczególnego. Został powołany przez Ducha Świętgego do służby apostolskiej:
Dz 13,1-4
W kościele w Antiochii byli pewni prorocy i nauczyciele: Barnaba, Szymon, zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, i Saul.
A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im DuchŚwięty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem.
Wtedy po poście i modlitwie nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.A oni, posłani przez Ducha Świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.

Uczestniczyli też w spotkaniu apostołów w Jerozolimie:
Dz 15,1-2
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli nie zostaniecie obrzezani według zwyczaju Mojżesza, nie możecie być zbawieni.
Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowili, że Paweł i Barnaba oraz jeszcze kilku z nich pójdą w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy.

Zostało postanowione, że Paweł i Barnaba wraz z kilkoma innymi wyruszą do Jerozolimy do starszych i zadadzą im to pytanie. Barnaba chciał zabrać ze sobą Marka, na co nie zgadzał się Paweł, ponieważ ten zawiódł ich podczas pierwszej podróży misyjnej:
Dz 15,37-40
Barnaba chciał również wziąć ze sobą Jana, zwanego Markiem.
Ale Paweł nie chciał zabrać ze sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie uczestniczył z nimi w tej pracy.
I doszło między nimi do ostrej kłótni, tak że się rozdzielili: Barnaba wziął ze sobą Marka i popłynął na Cypr;
Paweł zaś wybrał sobie Sylasa i wyruszył, polecony przez braci łasce Boga.

W ten sposób ewangelia rozprzestrzeniała się do wielu miejsc i Boże słowo postępowało w mocy. Dlaczego opowiadam o Barnabie? Ponieważ on od początku miał serce przylgnięte do Pana
i inwestował w rozprzestrzenianie się ewangelii też poprzez środki ekonomiczne. Jego służba rozwinęła się do służby apostolskiej.

Poprzez to chcę podziękować wam wszystkim, którzy wspieracie regularnie misje. To wasze środki wykorzystujemy do pokrycia regularnych wydatków na polach misyjnych. Są to wypłaty dla pracowników na stacjach misyjnych, jedzenie, ubrania i szkoła dla dzieci z domu dziecka
i dziewcząt masajskich oraz wsparcie rodzin, które żyją w głębokiej biedzie.

Tyko poprzez regularne dochody jesteśmy w stanie podejmować tę odpowiedzialność.
By prowdzić szkoły, domy dziecka itd. potrzebne są działki i budynki. Od roku 1980 odkąd pracuję z misjami, widzę jak środki wpływają na potrzeby, z którymi się spotykamy. Widziałem ludzi, którzy robili to, co Barnaba, widziałem darowizny przekazywane w testamentach. Widziałem ludzi, którzy przesyłali duże sumy jako część spadku itd. Te jednorazowe wpłaty nie mogą być przeznaczane na regularne comiesięczne utrzymywanie działalności. Wykorzystujemy je m.in. do zakupu działek budowlanych, budowy domu dziecka, szkoły, dofinansowanie kampani ewangelizacyjnych, sprzęt na te kampanie, itd. Wpłaty jednorazowe wykorzystujemy w projekcie
o nazwie CUD i o tym możesz przeczytać na ostatniej stronie magazynu. Wasze darowizny przyczyniły się do tego, że możemy widzieć wielu ludzi przyjmujących Jezusa i zbawianych. Przyjmują oni chrzest w wodzie i Duchu Świętym, doświadczają uzdrowienia i uwolnienia od złych duchów i są aktywni w lokalnych zborach, z którymi mamy kontakt. Udało nam się pomóc wielu ludziom.

Niech to pozdrowienie będzie podziękowaniem dla was wszystkich, którzy inwestujecie w misje. Są z nami ludzie, którzy nas wspierają od początku naszej działalności w 2006 roku i patrzymy na to regularne wsparcie jako mocny fundament także dla naszego dalszego rozwoju.
Zachęcam was do dalszego wspierania pracy i zachęcania innych do wejścia w tę służbę.
Wiemy, że Boże błogosławieństwo ubogaca i że On odpłaca tym , którzy z całego serca robią, co mogą, by nieść Bożą sprawę też do innych części świata.
Side 19
Plemię Masajów

Plemię Masajów jest szczególnym plemieniem w Afryce. Plemię wojowników z wieloma dziwnymi tradycjami i zwyczajami. Bóg dał nam pole misyjne w obrębie ich zamieszkania. Kitengela to kraina Masajów i praca z nimi przynosi owoce. Sa otwarci na ewangelię.

Wygląda na to, że praca z Masajami będzie się rozwijać. Więcej opowiemy o tym w nastepnym numerze magazynu. Kiedy Pan wskazuje drogi, ważne jest by po nich iść. Kiedy po nich wędrujemy, musimy działać w wierze i zaufaniu do tego, który nas powłał. Było wiele przebudzeń wśród Masajów i wielu z nich uwierzyło w Jezusa. Wielu zostało uwolnionych od pogańskich tradycji i zaczęło służyć żywemu Bogu. Widzieliśmy z bliska, jak otwierają się na ewangelię, kiedy zwiastujemy im słowo wiary. Jak przyjmują zbawienie, uzdrowienie i uwolnienie. Cieszymy się
z kontaktu z ludźmi, którzy mieszkają na miejscach pustynnych, w prostych warunkach i mają duże potrzeby życiowe. Ponad wszystko chcemy przynosić im Jezusa, który zbawia i uwalnia. Chcemy również pokazywać naszą troskę o tych, którzy cierpią. To jest Boże powołanie dla nas i nie chcemy go zawieść.

Chcemy cię prosić o modlitwę za pracę wśród Masajów, i by drogi, na które prowadzi nas Bóg, przywodziły jeszcze więcej ludzi do zbawienia!
Jezus przyszedł na świat by szukać i zbawić to, co było zgubione. On przyszedł, by dać życie i to życie w obfitości. On przyszedł, by wznieść ludzi na poziom duchowy, gdzie w każdej sprawie można znaleźć łaskę i pomoc we właściwym czasie. Dziękuję za modlitwy.

Dwa wołania w czasie końca
Oddvar Linkas

Poprzez całą Biblię czytamy, że ludzie wiedzieli, że będzie zmartwychwstanie.
Znamy miejsca w Piśmie o zmartwychwstaniu i sądzie wiecznym.
Kiedy patrzymy na opowiadanie o Łazarzu, który został wzbudzony z martwych, zauważamy, że Marta była przekonana, iż będzie zmartwychwstanie wszystkich umarłych, co Biblia nazywa dniem ostatnim:
Jan 11, 23-24
Jezus jej odpowiedział: Twój brat zmartwychwstanie.
Marta mu powiedziała: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.

O tym dniu mówił też Jezus:
Jan 5,28-29
Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos;
I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie na potępienie.

Poprzez całą historię jest ten dzień nazywany dniem sądu i ta nazwa jest dobrze uzasadniona
w biblijnym zwiastowaniu o zmartwychwstaniu.
Ostatnie wołanie w czasie końca:
Zobacz pan młody przychodzi, wyjdź mu na spotkanie!
Jest tu mowa o zmartwychwstaniu zarówno dobrych jak i złych, powstanie na sąd.
W przypowieściach Jezusa znajdujemy:
Mat 13,47-49
Króleswo niebieskie podobne jest również do sieci zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, rybacy wyciągneli ją na brzeg, a usiadłszy, dobre ryby wybrali do naczyń, a złe wyrzucili.
Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych.

W kazaniach słyszymy też często opowiadanie o pięciu mądrych i pięciu głupich pannach młodych:
Mat 25,1-13
Wtedy królestwo niebieskie będzie podobne do dziesięciu dziewic, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca.
Pięć z nich było mądrych, a pięć głupich. Te głupie, wziąwszy swoje lampy, nie wzięły ze sobą oliwy.
Lecz mądre wraz z lampami zabrały oliwę w naczyniach.
A gdy oblubieniec zwlekał z przyjściem , wszystkie zmorzył sen i zasnęły.
O północy zaś rozległ się krzyk:
Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!
Wtedy wstały wszystkie te dziewice i przygotowały swoje lampy.
A głupie powiedziały do mądrych:
Dajcie nam ze swej oliwy, bo nasze lampy gasną.
I odpowiedziały mądre:
Nie damy, bo mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie.
A gdy odeszły kupić, nadszedł oblubieniecc. Te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi.
Potem przyszły też pozostałe dziewice i powiedziały: Panie, Panie, otwórz nam!
Lecz on odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was.
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie.

Wiemy, że przed tym zmartwychwstaniem przyjdzie wielki ucisk. Często nazywamy ten czas uciskiem Jakuba:
Jer 30,7
Biada! Bo wielki jest ten dzień, że nie będzie mu równego. To jest czas utrapienia Jakuba, ale będzie z niego wybawiony.

Tutaj mówi się o Jakubie jako Izraelu. Tak więc czas ucisku dla Izraela. Przytoczyłem też fragmenty z ewangelii Mateusza, która była pisana dla Żydów. Ten czas ucisku będzie doświadczony jako szczególny w całym świecie a jego kulminacją będzie straszne cierpienie i ból, które są opisane w Objawieniu Jana. Okres ten zakończy się przyjściem Jezusa na górę Oliwną
i wtedy zacznie się tysiącletnie królestwo. Tysiącletnie królestwo będzie czasem, w którym diabeł będzie związany a na ziemi będzie rządził pokój. Pan sam będzie rządził w Jerozolimie. Jest wiele teori na temat tego, czy będzie się to działo z nowej świątyni w Jerozolimie czy z miasta nadziemskiego, które zstąpi od Boga z nieba. Ale pod koniec tysiącletniego królestwa, szatan będzie rozwiązany na krótką chwilę i będzie zwodził wszystkich, którzy są na ziemi. Wtedy nadejdzie sąd ostateczny, o którym mówią wymienione wyżej cytaty.
Ale zanim zabrzmi to ostatnie wezwanie, będzie inne wezwanie, na które warto zwrócić uwagę. Wydarzy się coś, co od dawnych czasów było tajemnicą. Przedostatnie wezwanie z nieba, na które czeka Boży kościół:

2Kor 5,10
Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.

Jest to informacja dla kościoła Bożego, nie do dużej masy ludzi. Paweł pisze o tym jako
o tajemnicy, która była ukryta i jest wciąż informacją do kościoła:

1Kor 15,51-52
Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni;
w jednej chwili w mgnieniu oka, na ostatnią trąbę. Zabrzmi bowiem trąba, a umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni, a my zostaniemy przemienieni.

Nazywamy to pochwyceniem. Dzień w którym Boży Kościół zostanie pochwycony do nieba, by być na zawsze z Panem. Będzie się to działo przed wielkim uciskiem Jakuba, o którym pisałem. Bardzo znane miejsce Pisma dotyczące pochwycenia przytoczymy w całości:

1Tes 4, 13-18
A nie chcę, bracia, abyście byli w niewiedzy, co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucii jak inni, którzy nie mają nadziei.
Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, to też tych, którzy zasnęli w Jezusie, Bóg przyprowadzi wraz z nim.
Bo to wam mówimy przez słowo Pana, że my, którzy pozostaniemy żywi do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.
Gdyż sam Pan z okrzykiem, z głosem archanioła i dźwiękiem trąby Bożej zstąpi z nieba, a umarli
w Chrystusie powstaną pierwsi.
Potem my, którzy pozostaniemy żywi, razem z nimi będziemy porwani w obłoki, w powietrze, na spotkanie Pana, i tak zawsze będziemy z Panem.
Dlatego pocieszajcie się wzajemnie tymi słowy.

Paweł pisze więcej o tym dniu. Pisze, że sam chciałby doświadczyć zmartwychwstania umarłych:
Filipian 3,10-11
Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci;
Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych.

Podkreśla on, że dowodem zmartwychwstania umarłych jest zmartwychwstanie Jezusa:
1 Kor 15,13
Jeśli bowiem nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wskrzeszony.

By rozróżnić te dwa wydarzenia możesz zwrócić uwagę na wyrażenia: powstanie z martwych i powstanie umarłych. Pierwsze oznacza, że wciąż istnieją zmarli w grobach, którzy nie powstali i czekają pochwycenie. Drugie wyrażenie dotyczy powstania wszystkich umarłych ludzi na Boży sąd.

Kochany czytelniku. Ważne jest, byśmy byli gotowi na dzień pochwycenia. Tego dnia nie będziemy zabrani na sąd, ale na dzień zapłaty za wszystko, co zrobiliśmy dla Pana w wierze. Jako wierzący nie pódziemy na dzien sądu:
Jan 5,24
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia.

Mam nadzieję i prawdziwie wierzę, że będziesz gotowy tego dnia, kiedy Pan przyjdzie zabrać swój lud. Ze względu na dzieło wykonane przez Jezusa na Golgocie możemy wejść do nieba na miejsce, które On nam przygotował.