Praca misyjna rozwija się.

Oto garść nowych informacji z naszego pola misyjnego. Budowa budynku szkolnego nr 2 przebiega sprawnie. Plac budowy jest jednocześnie miejscem przemieszczania się dzieci, które aktualnie pobierają naukę w budynku obok. Wymagana jest więc szczególna ostrożność. Jak wiadomo w efekcie końcowym chcemy mieć trzy budynki szkolne. Utrzymujemy cotygodniowy kontakt telefoniczny i mailowy z kierownictwem budowy i szkołą. Kontaktujemy się również z adwokatem, który czuwa nad zgodnością prac budowlanych z projektem. Bezpieczeństwo jest priorytetem w tym przypadku. Widać jednak, że obowiązuje tu większość przepisów bhp. Drogi ewakuacji są odpowiednio pooznaczane.

Sprzęt nagłaśniający, o którym pisałem ostatnio, został zakupiony zgodnie z planem. Cena tak jak przewidywano wynosi 10 000 złotych. Sprzęt składa się ze wzmacniacza, głośników, miksera dźwięków, pięciu mikrofonów, w tym dwóch bezprzewodowych i keyboardu. Sprzęt dostosowany jest do kampanii na wolnym powietrzu. Prosiłem o używanie sprzętu z rozsądkiem w pomieszczeniach podczas spotkań. Zbyt głośny dźwięk w lokalu nie jest zdrowy dla uszu. Nie mam wątpliwości, że sprzęt będzie dobrze wykorzystywany i że będzie slużył do głoszenia przebudzenia nowym ludziom, którzy przyjmą Jezusa jako swojego osobistego zbawiciela.

Jadę do Kenii 18. lutego. Jestem bardzo wdzięczny za ludzi, którzy pragną być ze mną ,by przyjrzeć się pracy tam na miejscu. Dla nas, którzy służymy Panu jako misjonarze, lepiej jest pojechać tam niż na wczasy do reklamowanych miejsc.
Tym razem jadą trzy osoby z Polski: Mirosław Kubica, Marcin Skutela i Marta Czyszczon oraz sześć osób z Norwegii: Rolf i Anna Paulsen, Karen i Thore Granlien, Geir Lie i Oddvar Linkas. Liczymy na ich pomoc w drobnych sprawach tam na miejscu. Sprawdzimy jak mają się dzieci, które wspieramy oraz jak realizowany jest projekt dotyczący wdów. Będziemy dokumentować naszą podróż poprzez pisemne raporty, zdjęcia i filmy. Będziemy się jednocześnie zastanawiać, czy są możliwości usprawnienia prac tak, by przynosiły one możliwie najlepsze rezultaty. Staramy się, by wszystko funkcjonowało w miarę samodzielnie tam na miejscu. Oczywiście musimy śledzić, czy prace wykonywane są w odpowiedzialny sposób i czy oni radzą sobie z tą odpowiedzialnością , którą na nich nakładamy. Są to wspaniali bracia i siostry w Chrystusie, którzy sami starają się pomagać ludziom w potrzebie. Widzimy często, że najbardziej biedni próbują pomagać innym. Przyjmują sieroty do swoich domów i dzielą się z nimi swoim jedzeniem, mimo że sami mają jeden posiłek dziennie. Właśnie w takch sytuacjach pragniemy być pomocni i to przynosi rezultaty.

Tym razem poza Busią chcemy odwiedzić Kisengelę, która leży na drodze w kierunku Tanzanii. Chcemy odwiedzić rownież znane nam wcześniej miejsce w Ugandzie. Widzieliśmy tam straszną biedę. Wierzący mają tam małą ziemiankę przeznaczoną na spotkania, na które przychodzą głównie kobiety i dzieci. Wielu mężczyzn w okolicy zmarło na AIDS, inni zajmują się piciem alkoholu i spożywaniem opium, by zagłuszyć poczucie niemożności zaspokojenia potrzeb rodziny. Sytuacja przedstawia się naprawdę strasznie. Podczas naszych ostatnich odwiedzin okazało się, że właściciel chciał sprzedać ten mały kawałek ziemi, na którym stała ziemnianka na spotkania., ponieważ sam potrzebował pieniędzy. Działki w tej okolicy nie są teraz drogie. Dlatego przekazałem Florence pieniądze na zakup tego kawałka ziemi, by nadal mogli się spotykać. Ta mała pomoc początkowa spowodowała, że później wiele myślałem o tym miejscu. Mam ochotę tam pojechać i zobaczyć czy plac jest zakupiony przez społeczność, czy teżprzeznaczyli te pieniądze po prostu na jedzenie.
Odwiedziny tego miejsca dadzą obraz mozliwej pomocy dla nich.
W miejscowości Sio Port znajduje się społeczność, którą również wcześniej odwiedziłem. Wierzący tam mieli w sobie mnóstwo radości do uwielbiania Pana. Także w tym miejscu zapotrzebowanie na pomoc jest olbrzymie. Nie wspieraliśmy tej społeczności finansowo, ale brali oni udział razem z nami w kampanii ewangelizacyjnej we wrześniu 2010.
Myślę o jeszcze jednej społeczności, która brała również udział w kampanii. Spędziłem z nimi cały dzień na spotkaniach i nauczaniu biblijnym. Nie wsperaliśmy ich dotąd finansowo.
Daliśmy im jedynie jedzenie i trochę pieniędzy w związku z naszą jednorazową wizytą.
Za każdym razem, kiedy wyjeżdżamy do Kenii wracamy z nową zachętą.

Chcę cię pozdrowić wersetem z Bożego Słowa:
« Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków.Amen.»
1P 4,11

Chrześcijaństwo miesza się dziś często z bezwartościową i martwą religią. Ważne jest, byśmy trzymali się drogi, którą Pan nam wyznaczył. Będziemy szli dalej w naszej służbie dla Jezusa. Będziemy realizować zalecenie, które dał nam Pan , by opiekować się wdowami i sierotami. Poprzez działalność ewangelizacyjną będziemy pomagać w rozwiązywaniu problemów związanych z biedą.

Braterskie pozdrowienia
Oddvar Linkas

Nowy rok i nowe wyzwania w Busii.

Bieg zaczął się na nowo. Również i w tym roku będziemy biec po naszym torze życia z Bożą pomocą i wzmocnieniem w służbie, którą On nam zlecił.

Wraz z początkiem nowego roku, ponownie otworzyły się drzwi szkoły. Duzi i mali ubrani w mundurki szkolne, zaopatrzeni w podręczniki zapełnili klasy. Z radością, nadzieją i wiarą oczekują oni nowych blogosławieństw w roku 2011.
Florence bardzo chętnie opowiada nam przez telefon o tym, co się dzieje i odpowiada na wszelkie nasze pytania. Jest optymistką, chociaż przed pracownikami szkoły i domu dziecka stoi coraz więcej wyzwań. Mamy jednak Jezusa, który daje nam zachętę i możliwości, by sprostać wyzwaniom. Pan Bóg zaczął w nas to dobre dzieło i to On daje nam siłę, by wykonać to, do czego nas wezwał.

Dom dziecka nadal mieści się w budynku o bardzo niskim standardzie, wynajmowanym za tanie pieniądze. Tenże budynek wykorzystywany jest jeszcze przez szkołę, ponieważ nowa szkoła póki co nie mieści wszystkich uczniów. To wszystko czyni sytuację trudną, ale są to problemy przejściowe, które stopniowo będą rozwiązywane. Właściwie budowa domu dziecka powina już być rozpoczęta. Umowa, którą podpisałem z firmą w Kisumu mówi, że część prac powinna być wykonana juz przed 1 stycznia. W rozmowach telefonicznych i poprzez maile pospieszyliśmy firmę na tyle, że pierwsze łopaty zostały wbite w ziemię. Mamy nadzieję, że będą kontynuować budowę wg umowy, którą zawarliśmy w biurze adwokackim. Wiadomym jest, że wiele działań w tym kraju jest skorumpowanych. Robimy jednak z naszej strony to co możliwe, aby plany się powiodły i roboty zostały zakończone w ustalonym czasie. Wychowankowie domu dziecka i jego pracownicy czekają, by wejść do budynku, który będzie funkcjonował jako dobry dom, do kórego chętnie wraca się po szkole. Chcemy zrobić wszystko, by te dzieci i pracujący z nimi dorośli mieli poczucie, że zaopiekowaliśmy się nimi. Chcemy im pokazać miłość Bożą. Bóg jest dobry. To On postawił nas w tej służbie i nie zawiedzie nas, kiedy modlimy się o błogosławieństwo zarówno dla dawców jak i tych kórzy korzystają z ich ofiar. Bracia, siostry i ci najmłodsi powinni odczuć, że ktoś się o nich troszczy.

Nie mamy aktualnych informacji dotyczących rozwoju projektów związanych ze wsparciem wdów. Mamy jednak bardzo bobre doświadczenie w tym, że pomoc na rozpoczęcie własnych małych działalności jest dobrze przez nie wykorzystywana. Dzięki niej potrafią uzyskiwać niewielki własny dochód. Podczas naszych odwiedzin w Busii pod koniec lutego, przyjrzymy się bliżej ich działalności i postaramy się wesprzeć kolejne wdowy. Wiele razy rozmawialiśmy o zakupieniu pola, gdzie mogłyby one uprawiać warzywa i sprzedawać je na targu. Póki co mamy zbyt wiele rozpoczętych spraw, które chcemy pozytywnie zakończyć.

Wielokrotnie wspominałem, że duchowa strona misji jest najważniejsza. Florence opowiada, że społeczność szybko się rozrasta do tego stopnia, że ci, którzy podczas spotkań siedzą z tyłu, mają problemy ze słyszalnością, mimo tego, że zwiastujący i śpiewacy mają dużą siłę głosu. Przydałyby się urządzenia wzmacniające, kóre można by wykorzystywać zarówno podczas nabożeństw jak i do dużych kampanii ewangelizacyjnych na wolnym powietrzu. Mamy plan nowej «krucjaty» na sierpień 2011. Dlatego robimy co możliwe, by zdobyć takie urządzenia. Potrzebujemy głośniki, wzmacniacz, mikser i mikrofony. W Nairobii cena za taki zestaw kształtuje się w granicach 10 000 złotych. W każdym razie dobrze jest wiedzieć, że wielu ludzi usłyszy ewangelię i wielu z nich przyjmie Jezusa jako swojego osobistego zbawiciela. To, czego jesteśmy świadkami, to wzrastająca społeczność. Wiele rzeczy jest nieznanych dla nas, kiedy tam przyjeżdżamy, ale jedno jest pewne: Jezus jest ten sam dla tych ludzi jak i dla nas. Ten, który nas zbawił, zbawił też ich. Pewnego dnia spotkamy Jezusa. Pewnego dnia będziemy pochwyceni na niebiosa razem z tymi, których zdobyliśmy dla Jezusa. Spotkamy się z Panem i zawsze już z nim będziemy.

Dziękuję tobie, który gorliwie wspierasz pracę misyjną. Jezus daje nam poczucie, że pomoc ta będzie wzrastać i zarówno dawcy jak i otrzymujący będą błogosławieni przez naszego Pana.

Niech cię Bóg błogosławi!

Pozdrowienia braterskie w Panu
Oddvar Linkas